Hocam bazı bilgi eksiklerin var: Öncelikle vücuda alınan karbonhidratların önce depoya gidip, oradan kullanıma sokulması mecburi bir yol değil. Bir parça insülin ve kan şekeri mekanizmasını okumak isteyebilirsin.
Basitçe bahsedeyim: Koşu sırasında karbonhidrat aldığında kan şekeri yükselmeye başladığında insülin salgısı da başlar ve hücrelere kanda dolaşan bu enerji verici malzemeleri almalarını salık verir. Tüm dokular da zaten büyük bir ihtiyaç içinde olduklarından bunu alır ve kullanır.
Yani efor sırasında aldığın karbonhidrat ne karaciğer, ne de kaslardaki depolara gitmez. Doğrudan yakılarak kullanılır.
Üstelik, yağ yakımını sürdürebilmen için de dışardan alacağın bu karbonhidrata ihtiyacın var. Detaylı açıklaması şurada:
Hiç beslenmeden sadece su ve elektrolit alarak uzun mesafeler koşulabilir mi? Koşulur hocam. Hiç profesyonel olmayan görece taze bir koşucu olarak 17 kilometreye kadar sorunsuz koşuyorum. Daha uzun olmamasının tek sebebi daha uzun mesafeleri zaten koşmadğum için 
Ama bu bir indikatör değil.
Bu își abartanlar da var:
https://www.levelshealth.com/blog/ultra-runner-mike-mcknight-just-ran-118-miles-completely-fasted
Bu türden bir adaptasyon yaşamak istiyorsan, bunun yolu beslenmeden koşmak değil de daha başka şeyler. Intermittent-fasting ve keto beslenme konularına bakabilirsin.
Yağ yakma metabolizmasını eğitmeye çalışan bir triathloncu var Youtube’da, adam iki haftada bir 48 saatlik açlıklar yapıyor. Bu açlıklar sırasında kısa eforları da var ama abartmıyor.
Uzun antrenmanlar ve yarışlarda ise yukarda Zerrin hanımdan alıntıladığım üzere kısıtlı karbonhidrat alımıyla yağ yakma mekanizmasının çalışmaya devam etmesini temin ediyor.
Edit: Bu arada ben kendim de Low-Carb-Intermittent-Fasting düzeninde beslenen ve arada 36 saatlik açlıklar yapan biriyim.