Merhabalar. EMT 61K parkuruna kaydoldum. Bu sene içimizde koşmayı planlayan arkadaşlarımız var mı ? ve önceki senelerde Efes Ultra’ da koşanlar tecrübe ve organizasyona ait görüşlerini bildirebilir mi ?
Ben geçen sene 42k parkurunda koşmuştum,bu sene de aynı parkurda olacağım.Mevsim itibari ile doğa zaten çok güzeldi.Bu sene 1 ay daha geç olacak yarış,ama yine güzel olacağını düşünüyorum.Organizasyon kaitesi ise gayet tatmin edici idi bence…
[Climbolic Ephesus Ultra Marathon 2024]
Burada detaylı yazılar bulabilirsiniz
Günaydın, 61k dayım bu sene, 2023 de 42k yı koşmuştum, teknik olmayan ama zevkli bir parkurdu, organizasyon da sorunsuzdu benim için.
Merhaba bende 2023 de 27K geçen sene 42k ve bu senede 61K yı deneyerek muhtemelen Efes defterimi kapatacağım sanırım. 27 de 42 de bence çok güzeldi 61 de öyle geçeceğini umuyorum. Her sene baharın geldiğini idrak ettiğim bir yarış oluyor doğa ve manzara sayesinde.
Ben de 61K parkurunda olacağım. güzel betimleme yapmışsınız. şimdiden başarılar diliyorum.
Keçi kalesine tırmanmadan Efes defterini kapatmayın derim
120 gibi rakamlar benim için çok hayal ötesi ama belli mi olur belki birkaç sene içerisinde.
aslında değil.
Şu videouyu seyredin.
Sizin için hayal ötesi gözüken şeyler aslında kendi zihninizin size koyduğu sınırlar.
Onlar gerçek değil.
120k koşanların bir çoğu Şirince’ye sizden sonra varacak.
Yani sizden daha güçlü değiller, sadece sizden daha umutlular.
dostum kendi limitlerini kafanda sınırlamışsın. Koşuda en önemli olay önce mental hazırlıktır. Yapabilirim dediğin anda yarışın %50 si tamamdır. geriye kalan performanstır. 120 yapanlar kondisyon olarak sizden çok iyi olmayabilir ama onlar finishe koşuyor. Ben yaparım dediğin anda yaparsın. Koşu hayatını böyle güzel bir mesafe ile taçlandırabilirsin. şimdiden başarılar diliyorum.
61’i sağsalim tamamlayayım da bu sene, dediğiniz gibi belli mi olur. İlk defa 60k civarına çıkacağım ben de. Bir kaç sene evvel dağ yenice’de 32k koşmuştum sonra dedim tövbe bir daha koşmam bu mesafeleri. O yüzden haklısınız asla asla dememeli.
Umutla ultra maraton kosulur mu?
Hayir… Evet zihnimiz bize sinirlar koyuyor, ve bu sinirlari asmak icin cabalamak guzel sey, bunu ben de her yerde soyluyorum ama bunun bir kosulu var. Sabirli, istikrarli ama kucuk adimlarla ilerlemek. Sinirim 42 ise 50 veya 60’a adim atmak. 42 ise 120’ye adim atmak degil.
Kosuda en onemli sey mental hazirlik mi?
Hayir… Belki cok cok onemlidir ama en onemli degildir. Fiziksel olarak hazir olmak en onemli seydir.
@Sarp bence guzel yaklasiyor olaya.
Bu önerme yol yarışları mentalitesinden geliyor ve belli bir performans seviyesinin üzerine çıkmak istiyorsak veya Spartathlon gibi belli bir performans isteyen yarışlara katılıyorsak doğru.
Ama patika koşuyorsak ve sadece finişer olmak için bir yarışa katılıyorsak fiziksel hazırlık ikinci planda, mental hazırlık ilk planda oluyor.
2018 İngiltere’de Montane Spine Race (430k, 13k irtifa kazanımı), 2019 Fransa’da PTL (300k, 25k irtifa kazanımı) yarışlarını tamamladım. Öncelerinde ahım şahım bir fiziksel hazırlığım olmadı ama yarışları sağ salim bitirdim.
Fiziksel hazırlık en önemli şey olsaydı bu yarışların yanından bile geçmemem gerekirdi.
Yani demem odur ki; umutla ultra maraton koşulur.
Ayrıca gözlemlerime dayanarak şunu söyleyebilirim ki;
120k gibi bir yarışta yarışın son saatlerinde sürüne sürüne finişe ulaşan birisinin mutluluğu aynı yarışta dereceye girmek için koşup finişe gelen bir koşucunun mutluluğundan çok çok çok daha fazla oluyor.
Ama öncesinde 2014’den 2018 yarışına kadar 24 ultra yarışın var, kabaca 2000km mesafen var.(sadece yarışlar, öncesinde o sürede yapılan antrenmanlar, koşular vs hariç).
Bugun istedim antrenman yaptım ve 20k koşmadan 40k koşmak gib 40k dan 120ye çıkmaki.Yapılır mı, ideali değil.
@Sarp’ın birkaç yıla 120km düşünmesi basamakları bir iki çıkması daha mantıklı.Umutla iş yapılmaz.Yoksa ben de zihnen 100km yürümeyi (koşmak değil) çok isteyip, beynimi hazırladım ama beden o hedefin belki %90’ını en azından çıkartabilecek düzeyde olmalı.
Peki daha oncesinde kaç ultra kostugunun sayısını hatırlıyor musun İsmail hocam Bence konu için doğru bir örnek değilsin. 25K yükseklik kazanımı olan bir koşuya, 25km den (yatayda) fazla koşmamış veya 42km üzerine hiç çıkmamış birini gönderelim, finişer olabilme ihtimali nedir? Sıfır demeyelim ama çok düşük olur sanırım.
42km üstünde hiç koşmamış biri için 120km’yi ‘musabik koşamaz’ demek yuksek oranda doğruluk payı içerirken, ‘finişer olamaz’ demek çok doğru olmaz. Her iki fikrin de kendi kulvarlarinda doğruluk payı var.
Mesafe artırmaya ben başka bir açıdan bakıyorum.
Bir çok ultra koşucunun mesafe artırma eğilimini, birçok dağcının bir sonraki her zirvesini, daha yüksek bir dağda gerçekleştirme eğilimi ile benzer görüyorum. 10K koşulur, sıra 21K’da, 21K da koşulur, 42K’ya gelir sıra. sonra 60… 90… 120… 160… Böyle gidiyor. Ne yapacağız 90K kostuktan sonra bir daha 60 koşmayacak mıyız. Mesafe artırma isteğinde sorun yok ama seçilen yolu iyi belirlemek lazım bence.
Hızlanmayı mesafe artırmanın önüne koymalıyız. Musabik koşmak için demiyorum bunu. Hem motivasyon için hem de belli bir altyapı oluşturmak için diyorum. Tabi peşinden musabik hale gelmek te fena olmaz hani.
Mesafeyi 3-5 yılda 100mile çıkarırız sonra daha uzununu bulmak zor olur. Ama hizlanmanin sonuna ulaşmak daha uzun bir süreç.
Mert hocamın bahsettiği, Uzun koşunun gerekliliği olan fiziksel olarak hazır olmak (dayanıklılık) ile hız ilişkisi de bu konuda önemli rol oynuyor. Tüm hız çalışmaları dayanıklılığı destekliyor ama tüm dayanıklılık çalışmaları hızı desteklemiyor. 3-5 sene +100km koştuktan sonra, dönüp 10K, 21K, 42K sürelerimi iyilestireyim demek için geç kalabiliyoruz. Öncesinde hızlanan kişi, sonraki süreçte mesafe artirma yoluna gittiğinde iyi bir altyapiyla başlayabiliyor.
Edit:
Bu çok doğru bir tesbit olmuş. Özellikle günün ve parkurun şartlarından dolayi DNFlerin yoğun olduğu koşularda, sonuncu bile olsa, direnmek, bırakmamak çok özel bir durum.
Bitirip sonuncu olanlar, kürsü göremeyeceği için 4. Sırada iken yarıştan çekilenlerden elbette daha mutlu olacaklardır.