Benzer bir sıkıntı var bende de. Yaklaşık 2 yıldır birlikte yaşıyoruz. Ben onu idare ediyorum, o da beni idare ediyor.
1 Beğeni
Özellikle bu paragraf önemli “İgnoring symptoms or adopting a ‘no pain, no gain’ attitude is likely to lead to the condition becoming chronic and requiring an extensive period of rehabilitation.”
1 Beğeni
Benim de sağ kasığımda bir ağrı var. Çok ilginçtir, sağa sola ani hareketlerde ve kısa deparlarda bana “ah” dedirtip, kayboluyor. ancak belli bir tempoda koşarsam ısındıkça azalıyor diyebilirim. Benzer şekilde ben de elimle yokladığımda tam olrak şurasıdır diyemiyorum. Koşmadan 1-2 saat önce volteren hap yutuyorum daha iyi oluyor. Bu arada futbol oynadığım dönemlerde (yaklaşık 15 sene önce) çift taraflı fıtık ameliyatı olmuştum. Bu ağrı fıtık ağrısı gibi de değil. İlginç bir şekilde orada duruyor. Tüm bunlara rağmen c.tesi neşette 4 tur (22k) ve üzerine pazar günü sahilde (betonda) 10 k koştum. Ağrı var mı? var. Çok rahatsız ediyor mu? Hayır gibi. Bakalım bu hafta sonu Frig 29k koşucam, orada ne olacak hep beraber göreceğiz. Yaşadıklarımı paylaşırım. Umarım sonu kötü olmaz. Maalesef koşu takviminin de en yoğun olduğu döneme denk geldi. Benim durumum da bu şekilde yani.
Sağlıcakla kalın…
Geçmiş olsun.Umarım sendeki sorun Obteitis Pubis değildir.Umarım daha başka birşeydir.Bunu seni korkutmak için yazmıyorum,belki abartılı bulabilirsin fakat belirtmek zorundayım.Keşke bu sakatlığa yakalanacağıma sol ayağımı filan kırsaydım.Emin ol daha çabuk iyileşip koşuya dönebiliyorsun.Açıkcası beni 1 yıldır uyarıyordu bu sakatlık ama anlayamadım ne olduğunu.Bu şekilde iki maraton,4 yol yarışı ve 4 tane ultra maraton koştum.Bende koşarken senin gibi bir ağrı hissetmiyordum.Patika koşularında bazen sol bacağımla farklı bir hareket yaptığımda hani soğuk ağrı derler ya onu hissediyordum sol kalça ve kasığımın orta yerlerinde biryerlerde.Bu zamanla tepe çalışmalarında artmaya başladı.Yarış veya uzun koşular sonrası gece yatakta kasık/kalça bölgem ağrır dururdu ve ben sallamadım.En son Kıbrıs Ultra sonrası (çok kırıcı bi r parkurdu) 2 gün dinlenme sonrası toparlanma koşularında film koptu bende.Koşarken ağrımayan sol kalça artık sol adımımın yere değdiği her an bağırtmaya başladı beni.80 km.ultra koşan ben artık 400 mt. koşamaz hale geldim.Ortopedist rontgen istedi.Rontgen filmine bakım “MR’a gerek bile yok,sol kalçanın addüktör kaslara bağlanan bölümündeki lezyonlar röntgenden bile görünüyor Opteitis Pubis dedi”. Yani? diye sorduğumda bu bölgedeki lezyonların çok ağır iyileştiğini,hiçbir ağrı hissetmediğin 3 ay sonrasında koştuğun anda ağrının nüksedebileceğini belirtti.Kesinlikle aktiviteleri 4-5 ay bırak dedi.Tamam diyerek yalan söyledim ve madem koşamayacağım o zaman bisiklete binerim diyerek hemen yol bisikleti alıp performan sürüşleri yaptım ve durumumu bom bok bir hale soktum.Artık koşmayı veya bisiklete binmey bırak kot pantolonumu sol bacağıma zor geçiriyorum.Sana tavsiyem benim yaptığım hatalar yapmaman.Bende yarış takvimime zeval gelmesin de ne olursa olsun diyordum ama olan bana oldu.An itibarıyla en az bir yıl koşmam zor görünüyor.En kısa sürede ortopediste görün derim.Koşma diyorsa koşma.Biliyorum zor gelecek ama başka yolu yok.Facebook’da Osteitis Pubis Sufferers grubuna katıl tavsiye ederim.
3 Beğeni
Öncelikle çok geçmiş olsun. Korkutmak istemem ama diyerek başladığın yazını okuduğumda korkmaktan daha beter olduğu açık yüreklilikle söyleyebilirim… Ancak net olarak bir kontrol geçmem gerektiğine ikna oldum. Umarım böyle bir durumum yoktur (O.P) Hafta sonunu kazasız atlatırsam en kısa zamanda gideceğim doktora…
Bilgilendirmen için çok çok teşekkür ederim…
Bir sakatlık nedeniyle iyileşmeyi beklemek berbat bir süreç.Son zamanlarda zamanımın çoğunu internette aynı sakatlığı geçirmiş kişilerin deneyimlerini okumakla geçiriyorum.Malum Osteitis Pubis (OP) pek bilinen bir sakatlık değil.Geçenlerde Avustralyadan bir koşucunun bloğuna rastladım.Hikayesi benimkine benziyordu.Haftada ortalama 100 km.koşan,kendini çok zorlayan ve en nihayetinde OP’ye yakalanan bu arkadaşın hikayesi bu noktadan sonra farklı ilerliyor.Açıkcası bana umut verdi.İngilizce varsa aşağıda paylaştığım yazısını okumanızı tavsiye ederim.
Osteitis Pubis – Does This Spell The End Of Your Running Days……no Way !
Posted by Android , 06 July 2011 – · 822 views
12 months ago I thought my running days had come to a very abrupt and permanent end when I was diagnosed with a condition called Osteitis Pubis (OP).
Osteitis Pubis is an inflammation of the pubic symphysis, which is the joint at the front of the pelvis between the two ends of the pubic bone causing both acute and chronic groin pain. The condition is prevalent among footballers but is also known to affect runners and given that there is no specific treatment for the condition it can seriously hinder the careers of sports people affected by it.
Many of the stories you read from people who have been affected by this do not have a very happy ending so I held off on telling my story until such time as I was 100% sure I had completely recovered and could share with you all a rare “there is light at the end of a painful tunnel” story.
How and why I got it:
In 2009 I was averaging 100km plus per week in run training and was doing at least 2 races a month……and nothing else (the “nothing else” part is the big lesson I learnt from the experience). About one week out from the Sydney marathon in late September 2009 I started to feel sharp pain in my lower abdomen and, needless to say, I ignored it and ran anyway. 7 weeks and 4 more races later the pain was becoming unbearable and my race times were dropping off dramatically. The worst pain was right at the start and after the finish of a race so I convinced myself that it was nothing to worry about if it didn’t force me to pull out of a race.
What next ?:
After a visit to my physio around mid November 2009 I was told to stop running immediately and I was given the depressing news that I had developed Osteitis Pubis which meant a very long rehabilitation, the possibility of surgery and the chance that I may not be able to run again. Given my stubborn ignorance of the pain, the condition was pretty well advanced by this stage. One thing you don’t think about is that the person treating you not only has to be highly skilled in curing the physical injury but also has to be a good sports psychologist who can keep you focused on committing to the rehabilitation program. My physio, Sean Cooney, put together a very detailed program for me starting with very light core, hip flexor and glute exercises which gradually increased in intensity as my strength grew and the pain subsided. He also gave me a list of activities that I could do which wouldn’t aggravate the injury such as bike riding, swimming and my “pet hate”, visiting a…….gym !
The path to Salvation:
Rule number one, you can’t sit back and expect the physio to do all the work, it’s up to you to follow the program and do the exercises EXACTLY as they explain/demonstrate.
Rule number two, learn to variate your training to focus on different muscle groups. As much as I hated going to gyms I caved in BUT chose one that was all about one to one personal training, not a “take your money and look after yourself” styled gym. My PT also communicated with my physio to make sure he understood the do’s and don’ts with my injury.
Rule number three, if you enjoy running, you’ll LOVE riding. Buy a good bike and watch the experienced riders struggle as you blast them on the hill climbs. Good runners make great hill climbers and I experienced no pain at all in the pubic region while riding.
What happened next ?:
After 6 months the pain had subsided significantly so in June 2010 I was given permission to “test the waters” and do a short 10km race to see how the pubic symphysis felt. Only 1:40 slower than my 10km pb and no serious aggravation was a great sign that things were progressing well but we agreed there was no point in rushing back yet and settled back into the rehabilitation program for the next 2 months. Before I knew it was September and the race that first gave me signs of the injury, the Blackmores Sydney running Festival, loomed on the horizon. It was time to test the waters again so I entered the 9(ish)km bridge run and BOOM !! 32 minutes later and 64th outright I was back in business !! With only very small niggling discomfort from the pubic symphysis it was time to seriously ramp up the training but I tried a new approach of high intensity VO2 max gym sessions, riding/running brick sessions and much less km’s in the running shoes (about 20 to 30km max). I also took the opportunity to get some running analysis done to study my technique and make some changes to be more efficient and less injury prone (what better time to learn how to run all over again !).
Since then I have done at least one race per month, between 21.1kms and 30kms, with the Sydney Marathon Clinic club, the Sydney Morning Herald Half Marathon and last Sunday I had my big marathon comeback race at the Gold Coast. Since October last year I have not experienced any aggravation at all from the injury……GONE !
So what did I learn from this experience ?
- Big weekly km’s do not always make you a faster runner, just a tired and injury prone one !
- Strong legs alone don’t make you a good runner. Strong legs and a stronger core makes you a better runner.
- Variating my training program has increased my general fitness and has made training more enjoyable.
- To run a marathon you don’t need to train like it’s a marathon.
- Don’t assume that gyms are solely for people who want to pretend to be fit.
Then and Now:
Half Marathon pre injury pb: 1:24:01 (August 2009)
Half Marathon post injury pb: 1:20:05 (May 2011)
Full Marathon pre injury pb: 3:12:37 (September 2009)
Full Marathon post injury pb: 2:54:51 (July 2011)
Hopefully my story inspires people to stick at it and not give up when they think that an injury has destroyed any chance of achieving their goals.
You can come back stronger, fitter and faster !
7 Beğeni
Abi adam çok güzel anlatmış. Benim bile sakatlanasım geldi 
@aytacdirek size de geçmiş olsun, umarım bu hikayedeki gibi daha güçlü şekilde tekrar koşulara dönersiniz.
1 Beğeni
Belki şaşıracaksınız ama ben bu Osteits Pubis illetine doğumda yakalandım.Çok kolay ve sağlıklı bir normal doğum yapmama rağmen 3 hafta sonra topallamaya başladım.Sanki biri bacağımı arkadan tutup çekiyor gibiydi.Tabii hep kadın doğum doktorlarına gittik anlayamadılar.Ağrılarım ve topallamam gün geçtikçe artıyor,teşhis konulmadıkça bana "Lohusa sendromu"na tutulmuşum gibi davranıyorlardı.Cidden depresyona girmek üzereydim.Hem gece gündüz uykusuzdum,hem bebeğime bakıyordum hem de o ağrılar…Sonunda bir nöroloğa gittik,MR istedi ve sonucu görünce bir ortopediste yönlendirdi ve şanslıydım ki o da uzmanlığı spor olan bir ortopedistti.Dediğiniz gibi aylarca hiç zorlamadan uzanmam gerekiyordu,çok zor iyileşen ve tekrar eden bir rahatsızlık oldugunu söylediler.Tam 1 yıl sürdü desem inanır mısınız?Çünkü dinlenemedim,bebeğime bakmam gerekiyordu.Size önerim kesinlikle her tür spora ara verip,bacağınızı bir yastığa uzatıp uzun süre dinlenmeniz,ayakta kalmamanız ve buz kompresi yapmanız.Bu derdi çeken bilir,geçmişler olsun
2 Beğeni
süper yazıymış, özellikle sakatlık sonrası PB sürelerindeki gelişimler “bir musibet bin nasihatten iyidir” sözünü hatırlattı 
https://www.youtube.com/watch?v=a5rNVsQdquk Op. Dr. İlker Ganal’ın videosu da çok faydalı. internet ortamında konuyla ilgili pek çok ingilizce video da mevcut. ingilizce sorunu olan arkadaşlar için bu videonun çok faydalı olacağına inanıyorum. herkese geçmiş olsun
3 Beğeni
Doktora gitmedim (tabii ki bu benim eksikliğim , şüphelendiğinizde doktora gitmeyi lütfen ihmal etmeyiniz ). Fakat yazılanları dikkatlice okuyup semptomları karşılaştırdığımda büyük ihtimalle sağ kasığımda hafif osteitis pubis (başlangıcı?) olduğunu söyleyebilirim. Biraz tuhaf bir paylaşım olacak ama; özellikle sert koşudan sonra dinlenmedeyken hapşurduğunuzda yada öksürdüğünüzde kasığınız ağrıyorsa bu sakatlığa yakalanmış/yakalanıyor olabilirsiniz (yanılma hakkımı saklı tutuyorum ). Eğer kendinizi biraz dinleyerek ve/veya odaklanarak kuvvetlice öksürürseniz, ağrıyan dokunun yüzeye yakın değil de -tıpkı önceki yazılanlarda anlatıldığı gibi- biraz daha içeride bir yerlerde olduğunu sanırım daha kolay hissedebilirsiniz.
Sağlıklı günler…
1 Beğeni
@UzunYavas, geçmiş olsun abi, valla hafife almanı tavsiye etmem, en kısa zamanda bi spor hekimine görünmeni tavsiye ederim, leğen kemiğinde oluşan oluşmaya başlayan bu ödem zamanla başına onarılması daha güç dertler açabilir. ödem ilerlemeye başladığında artık yatakta yön değiştirmek bile acılı bir olaya dönüşüyor. Şahsen ben keşke ilk belirtileri hissetmeye başladığımda doktora gitseydim diyorum. ama koşu sırasında rahatsızlık vermemesine güvenerek ilk belirtilerden sonra bir hafta daha koşmaya devam ettim ve son 10km’lik koşumdan sonra gece kasıkta oluşan ağrı “artık git bir doktora” diyodu. şimdi büyük ihtimalle bir kaç ay koşamayacağım, doğru tedavi, dinlenme ve doğru egzersizlerle sorunsuz olarak sağlıklı bir şekilde koşmaya geri döneceğimi umuyorum ve erken teşhis koşucu kurtarır diyorum :)))
2 Beğeni
@konurk Teşekkür ederim, size de geçmiş olsun. Açıkçası hemen doktora gitmeyip bir süre dinlenmeyi planlıyorum. Sanırım dinlenmeyi koşu olmadan hafif egzersiz ile de destekleyeceğim. Nasıl olsa bu sakatlık ihtimali aklımın bir köşesinde… Ağrı tekrar ederse şüphesiz doktora gitmek gerekecek. Tekrar geçmiş olsun, acil şifalar…
1 Beğeni
Selamlar
Konuyu 2015 Haziran ayında açmışım.Yani üzerinden birbuçuk yıldan fazla zaman geçmiş. Bu süre boyunca bahse konu sakatlıkla ilgili yaşadığım deneyimleri paylaşmak istiyorum.
İlk aylar gerçekten çok zordu. Osteitis Pubis tanısının geç konulmuş olması, benim sakatlığın ciddiyetini tam olarak kavrayamamış olmam ve bir an önce koşuya dönme isteğim, durumumu içinden çıkılmaz bir hale soktu. Koşuya dönme denemelerim sonucunda sakatlığım daha da arttı. 6 ay hiç koşmadım ve bu süre boyunca bisiklete bindim. Mart 2016 ayında birkaç kısa mesafe denemem oldu fakat sakatlık halen ben buradayım diyordu.Kalçamdaki ağrının ilk günlerdeki şiddette olmadığını söylemeliyim fakat yine de bir uzun mesafe koşusunda veya yarı maraton / Maraton koşturmayacağı aşikardı. Haziran 2016’da son denememde de ağrının geçmediğini görünce artık koşuyu hayatımdan çıkartıp tamamen bisiklete odaklanmaya karar verdim.Tahmin edeceğiniz üzere bu kararı almak hiç kolay olmadı. Aslında Osteitis Pubis’in PRP (Platelet Rich Plasma), yani kendi kanınızın bir takım işlemlerden geçirildikten sonra hasarlı bölgeye enjekte edilerek sakatlığı ortadan kaldırmayı hedefleyen farklı bir tedavi yöntemi daha var fakat benim için aşırı pahalı bir tedavi olduğu için vazgeçtim.Ameliyat olmayı da düşünmedim neticede profesyonel bir sporcu değildim ve yürürken bir sorun yaşamıyordum.Asıl ilginç olan sol kasık ve uyluk bölgemdeki bu sakatlık, 160 kilometrelik yüksek tempolu bir bisiklet aktivitesinden sonra bile hiçbir sorun yaşatmıyordu bana.Bu şekilde neredeyse bir yıl hiç koşmadım ta ki Kasım 2016’ya kadar. Kasım ayında koştuğum düşük tempolu koşudan sonra sol kasık ve uyluk bölgemdeki müzmin ağrıdan eser kalmadığını gördüm.Artık 15 km.mesafeyi asfalt zeminde 4:40 tempoyla koşuyorum ve O.P.'den eser yok! İşin sırrı beklemek ve sabırlı olmakmış bunu geç de olsa anladım.Ha unutmadan artık koşu sonrası germe hareketlerini ihmal etmiyorum.
11 Beğeni
Geçmiş olsun. Süper haber
OP ile ilgili en doyurucu Türkçe kaynak.
2 Beğeni
Öncelikle çok geçmiş olsun.
Kalça eklemi çok komplekstir.
Çok sayıda kas tendon yer almakta. çok sayıda harekete eşlik etmektedir.
Bir kaç kas ve ya kas grubunun yanlış çalışması eksik çalışması bu tarz agrılara sebep olacaktır.
Bir fizyoterapist tarafından degerlendirilmenizi öneririm.
Naçizane fizyoterapistim ve bu şekilde gelen çok hastam şifa bulmuştur:)
Saygılarımla
2 Beğeni
Aynı problem ben de çıktı. 52 yaşındayım 2 yıldır aktif koşuyorum. Ben de çok acemi olarak başladım ama hızla geliştim. Hiç bir zaman ısınma ve koşu sonrası esnemelerimi bırakmadım. önceleri ağrı koşudan sonra soğuduğumda oluyordu. Dr a gittim ama merhemle hafif ekzersizlerle geçiştirdi giderek problem arttı ve en son 20 temmuz da başladığım maraton programımın ilk haftasında uzun koşumu bitiremedim ilk defa bir koşumu yarım bırakmak zorunda kaldım. Eve yürüyerek zor döndüm. Dr a gittim emar çekildi ve osteits pubis teşhisi koydu. 15 seans elektroterapi verdi cuma bitti ama geçmek şöyle dursun daha çok arttı sanki, hatta dış taraf da ağrımaya başladı. sıcak uygulama ve yoga yapıyorum. Bisiklete de binme dedi dr terapi bitene kadar . Ben iyileşip tekrar koşuma dönmek istiyorum. çok özledim koşmayı 
İnternette Ararken forumda bu yazıyı gördüm. Önceki yazıları okudum. Bana neler tavsiye edersiniz acaba ?
4 Beğeni
Fizyoterapi konusunda ısrar etmenizi tavsiye ederim.
Koşudan anlayan spordan anlayan bir fizyoterapist önereirim.
Core bölgesinin dogrulamasının iyi yapılması lazım. Sıcak uygulamayı tavsiye etmem. yogadan fayda görür ama uzun vadede.
Geçmiş olsun
3 Beğeni