Bu duygunun benzerini birkaç hafta önce aldığım elektrikli scooter’ı kullanırken çok yaşadım. Metrobüse her gün onunla biniyorum. İşe onunla gidip geliyorum. Arkadaşlarım, iş yerinde gören herkes, ailem, sokaktaki insanlar, hemen hemen herkes meraklı meraklı beni seyrederdi. Hatta ilk günden kask, dizlik, dirseklik, eldiven, ben böyle nasıl sokağa çıkacağım diye o kadar utanmıştım ki :)) Ama şimdi öyle bir özgüven geldi, tip tip bakanlara ben de tip tip bakıyorum. Hiç de umurumda değil kimin ne dediği, nasıl baktığı. Elektrikli scooter’da bu korkuyu yaşadıktan sonra koşuda inanın kimseyi tınlamıyorum. Koşuda da yıllar yıllar önce vardı o duygu, biri durduracak laf atacak ne alâka diyecek diye. İnanın hepsi geçiyor. Olay biraz da sizinle alâkalı. İnsanlar başkaların işine karışmaya çok meraklı. Çok basit bir tavsiye olacak ama takmazsanız kafanıza, hiçbir şey olmuyor güzel güzel koşuyorsunuz. Hatta öyle bir özgüven geliyor ki sizde, bu sefer tam tersi siz onları küçümsüyorsunuz, bu insanlar niye spor yapmıyor, niye sigara içiyor, niye güzelim skooter varken saatlerce trafik eziyeti çekiyor diye. Bol koşulu günler dilerim 7 yıldır düzenli koşan biri olarak.
2 Beğeni