İznik Ultra 12. yıl ve 11. çıkış anı için geri sayıma resmen başladı.
14-16 Nisan’da, geleneksel takviminde, hafta sonuna 8 yarış sığdıran koşu festivali programı ile yapılacak.
Bu yıl önemli bir kaç değişiklik yaptık.
Hepsinin temelinde İznik Ultra Maratonu’nun özünü oluşturan İznik Gölü çevresinde koşma fikri var.
Ultra maraton kültürü olmayan bir ülkede, ilk ultra maratonlar patika ultra maratonları şeklinde düzenlenince, ister istemez patika koşusu = ultra maraton algısına da katkımız oldu. Kısa mesafe patika koşuları ultra mesafeler için önemli bir öğrenme, antrenman basamağı. İznik Ultra’da kısa mesafeleri yola çıkış noktamız olan gölün çevresini dönme hikayesine nasıl bağlarız diye düşündük?
İznik Ultra 160K Bayrak Yarışı 2li takım (Relay Duo) ve İznik Ultra 160K Bayrak Yarışı 4lü takım (Relay Quartet) yarışları böyle ortaya çıktı.
Bayrak yarışları sadece 36-90km arasında koşu yarışından daha fazlası olacak. Ekip olarak 164km’yi 30 saatin altında tamamlamaya çalışırken, bireysel koşu süren çok daha kısa olsa da yarıştaki süre gerçek bir 100 mil süresi olacak. 160K’yı tek başına koşma macerası için değerli bir tecrübe!
160K macerasına daha fazla kişiyi ortak etmek için 90K ve 35K yarışlarını yapmayacağız.
Dağ martonu 47km mesafeye ( aynı zamanda 4lü bayrak yarışının son ayağı) güncellendi.
25K yarışını pazar sabahına aldık.
Daha fazla detay: İznik Ultra | İznik Koşusu | İznik Maratonu haberimizde.
Geçen yıl 160k için 28 kişi, 90k için 39 kişi yarışa başlamış. Ülkede 160k koşulan yarış sayısı kaç ki? Teşvik etmek,cesaretlendirmek, ortak etmek için güzel düşünce.
160K koşmayan ya da koşamayanlar için alternatif 47K olması katılım sayısını bence olumsuz etkileyecektir. Tabiki organizasyon kararıdır. Ama 90 ve 55 yarışları 50+ veya 80+ koşmak isteyenler için güzel alternatiflerdi. Katılımın azlığını mesafeye değil, ülkede artan yarış sayısına, enflasyona ve yarışların vaad ettiklerine bakarak değerlendirmek gerekir diye düşünüyorum. Böyle olunca ülkenin en köklü ve zamanın en büyük ultramaratonunun bu noktaya gelmesi üzücü.
Bu yılki yarışta 160k parkurunda Özgür Sancak 2, Ali Düztaş 3. oldu.2022 yılıyla aynı sıralama.İstikrar harika👏
Yine 2022’de 5. Olan Ali Kansu 1. bitirdi, Tebrikler
Geçen yılın birincisi Salih Bulut’un yarışmasına sakatlık engeli çıkmış olmalı, böyle bir durum vardı. Sağlıklı koşular diliyoruz kendisine.
(Backyard biteli kaç hafta oldu ki, Hilmi Güven 5. bitirdi.İki yarış arası süre konusu forumda vardı.)
Gürhan Akdağ ile Hilmi Güveni karıştırmışım, @ominal teşekkürler.
Chin Yong İngilterede yaşayan Malezya’lı koşucu sanırım. 4. oldu.
Bitiren bitirmeyen devam eden herkese
Not:16 kişi tamamlamış.Backyard Türkiye 28 tur tamamlayan Kutluhan Demir tamamladı.Tek kadın koşucu Duygu Demir de Kutluhanla birlikte tamamladı.Soyad benzerliği yada ultra aile çevre toplum içinde bulaşıcı
İznik ultraya katılma cesaretini gösteren herkesi tebrik ederim. Gerçekten siradışı bir deneyim. 140 koşup bitiren birisi olarak, 160 km yolu kendimi hazır hissettiğimde koşacağım.
Yine supporter-destekçi olarak tüm sürecin içerisinde yer aldım, belki bu konuda bir şeyler yazmak vakti gelmiştir
Sırasıyla Tuz Gölü 100 Mil (Mehmet Döner), Kapadokya 119k (Duygu Demir), Backyard Ultra (Savaş Lütfi Kara) ve İznik 100 Mil (Duygu Demir) ile Türkiye için supporterlık kare asını tamamladığımı düşünüyorum
İznik Ultra 2023 e gelirsek hava şartları bu sefer koşucuların yanındaydı öncelikle, yağış ve ciddi sıcak olmadan 3 gün tamamlandı. @fatihboyaci biraz karıştı sanırım, backyard kazananı Gürhan Akdağ 50k parkurunda koştu, Kutluhan Doğan (Demir değil) 28 tur yaparak bırakmıştı. Kutluhan böylece 20 günde iki adet 100 mil üstü yarış koşmuş oldu. Backyard’da koşan Rus sporcu Sergei de 100 milde yarıştı ve bitirdi
Madde madde aklımdakileri yazarsam daha kolay olacak sanırım,
100 mil yarışına 26 erkek 1 kadın olmak üzere 27 kişi start aldı, 16 kişi tamamlamayı başardı. Bu sene Müşküle(118K) sonrasına geçebilen herkes yarışı bir şekilde tamamladı. 2019’da Müşküle sonrası finish görmeyen kişi sayısı 25 ti.
Duygu Demir yarışı bitirerek 2019 dan sonra parkuru bitiren ilk Türk kadın sporcu oldu. (2021 yılında bitirebilen olmazken 2022 yılında sadece İranlı bir sporcu bitirebilmişti). Gerçekten büyük bir başarı elde etti. Ödül Töreninde aldığı alkış ve sonrasnda daha çok Kadın Sporcuyu teşvik ve davet etmesi çok güzel anlardı.
Bu yarışın zorluğu sadece mesafe, kazanım, süre etkenleri değil kesinlikle. Her anlamda hazır olmak gerekiyor özellikle mental olarak.
Özgür Sancak - Ali Kansu arasında yaşanan liderlik mücadelesi takip edilesiydi. Yeniköy(67K) e kadar Özgür Sancak önce giderken parkurda kaybolması sonucu Ali Kansu 25 dakika önce girdi, sonrasında Solöz (92K) da Özgür Sancak bu farkı kapatarak 5 dakika önce girdi. Derbent (144K) e kadar liderliği koruyabildi ve sonrasında Ali Kansu öne geçerek finishe kadar korumayı başardı. İkisine de helal olsun gerçekten çok güzel yarıştılar.
Yarış içerisinde 2li ve 3lü gruplar halinde koşuldu genellikle, bunlardan bazıları baştan planlıyken bazıları parkur içerisinde oluştu.
Hilmi Güven, Oğuz Alp Bekircan ve Tolga Güler yarışın büyük kısmında beraber koştular çoğunda denk geldik, kendilerini takip etmek çok keyifli ve öğreticiydi. Narlıca sonrası Hilmi Güven hız arttırıp yarış hedefini yakaladı.
Muzaffer Özmen ve Utku Ünsal baştan sonra beraber gittiler, her zaman sakin ve naziktiler, çok memmun oldum kendileriyle tanışmaktan.
İranlılar 2 gruptu başta ilerleyen dönemde tamamen dağıldılar. 5 kişiden 2 si bitirmeyi başardı. Mehdi Yousef ile Mehmet Güven yarışın ikinci yarısında beraber koşup finishe kadar cut-off a kalmadan bitirebildiler.
Duygu Demir, Göksel Çelik ve Kutluhan Doğan yarışın ilk bölümünde beraber koşmaya başladılar, Solöz(92K) sonrası Göksel tempo arttırıp devam ederken Duygu ve Kutluhan yarışın sonuna kadar beraber gittiler.
Backyard’da tanıdığımız Sergei gerçekten şahsına münhasır bir karakter Finishe geldiğinde paramparça ayakkabılarıyla beklediği sürenin üstünde geldiği için otobüse nasıl yetişeceğini düşünüyordu.
Gönüllüler CP’lerde gerçekten ellerinden geleni yaptılar, işaretlemelerde başarılıydı genel olarak. Bu sene ramazan ayına denk gelmesi bazı noktalarda kapalı yerlerin olmasına yol açtı.
Geçen senelerde yarış raporlarında yapılmış olan geri bildirimler devam ediyordu.
Jandarma çok ilgili ve konsantreydi, tek eksik asfalt çıkışlarının bazıları boş bırakılmıştı. Bir de cp lerde sürekli kaç koşucu kaldı diye sormaları ve takipleri vardı. İlerleyen noktalar için tabi süre uzadıkça işleri zorlaştı. Cut-off süresinin stresini koşucular kadar yaşadılar.
Bu yarış özelinde destekçi için Solöz(92k) sonrası koşucularla beraber fiziki temas olmadan (yiyecek, içecek, ekipman alışverişi) olmadan koşmak serbestti, gerekli olduğunda parkurun belirli bölümlerinde koştum böylece.(cp’den cp’e olmak şartıyla) Süleymaniye’den Müşküle’ye geri dönüş biraz zor oldu sadece (Zeytin ilacı taşıyan Traktörle tıngır mıngır indik bir yerden sonra)
Doğa muhteşem. Koşanlar için bazen bu hissiyat terse dönebiliyor tabi bu parkurda
İranlılar bu yarışın enerji kaynağı olmuş durumda, ruhları güzel insanlar. Ultra olmayan parkurlarda ise Türkiye’de ikamet eden Rus sporcular ön plana çıkmaya devam ediyor.
İznik halkı yarışa alışmış kimse şaşırmıyor koşuculara ve gerçekten sıcak yaklaşıyorlar, işaretlemeye de dokunmuyorlar. (Bu sene işaretlemeler pek yerinde durmadı önceki yarışlarda) Hem köylerde hem de parkurun karşılaşılan her yerinde destekleri gerçekten takdire şayandı.
Şimdilik aklıma gelenler bunlar, ilave yaparım olmazsa,
Varsa sorusu olan seve seve cevaplarım,
Bitiren, bitirmeyen bu işe cesaret eden herkese yürekten tebrikler.
Bu yıl koşuya 4*40 olarak 4 kişilik takım kurarak başvurduk. Bu yarış iptal olunca organizasyon bizi 50 K parkuruna kayıt etti. Daha doğrusu biz bu parkuru seçtik.
Yarış günü İznik merkezde buluştuk ve birlikte servis ile Müşküle yakınlarında, göl kenarındaki anıt ağacında bulunduğu kahvehaneye geldik. Saat 13.00 de start buradan verildi ve yaklaşık 1 km civarı asfaltta koştuktan sonra zeytin bahçelerinin içinden ve çamurlu bir parkurdan yukarı doğru Müşküle köyüne tırmandık. Burada su noktası vardı. Yanımda taşıdığım bardak ile hızlıca su içerek arkadaşlarla yoluma devam ettim. Parkurda 10 km civarı tırmanış vardı. Büyük bir kısmı stabilize birazı da patika olan bu parkur sonrası 2 arkadaş ile birlikte 12.5 km yol aldıktan sonra Süleymaniye köyüne vardık. Buradaki CP de bizi mızıkalarla karşıladılar. Çok güzel yedik içtik ve hemen yola çıktık. Bir kaç km sonrasında yol üzerinde bulunan tulumbadan su içtik, elimizi yüzümüzü yıkadık ve serinleyerek yolumuza devam ettik. 22. Km civarında arkadaşlardan ayrıldım ve tek başıma yarışa devam ettim. Patikadan oluşan ve Derbent köyüne 1,5 km kalaya kadar devam eden muhteşem bir parkurdan geçtim. Tam bu patika bitmek üzereydi ki dere geçişi sırasında ayağım yerdeki otlara takıldı ve yüz üstü direkt olarak çamura düştüm. Elimdeki kamera, elim, yüzüm, üstüm, başım hep çamur oldu. Neyse ki derede düşmüştüm. Kamerayı da yıkadım, elimi yüzümü de… Biraz gittikten sonra tarla kenarında eski bir koltuk gördüm. Köye 1 km kalmıştı. Çamur olan beyaz tişörtümü yanımda taşıdığım uzun kollu tişört ile değiştirdim. Çok rahatladım. Hem kuru bir şey giymiştim hem de serinleyen hava için ideal bir kıyafet ile yoluma devam edecektim. Köye girerken bir kaç köpek beni karşıladı. Havladılar filan ama çok sıkıntı olmadı. Geçen yıl 25 K başlangıcı olan Derbent köyüne nihayet gelmiştim. Beni geçen yılda çok etkileyen kahve önündeki CP de güzel bir şekilde yedim içtim ve yenilendim. Buradaki gönüllü arkadaşlar sularımı doldurdular, yerlerine koydular vs. kısacası çok ilgilendiler. Çok teşekkür ederim. Yenilenmiş şekilde tekrar başladım. Yarışın bitmesine yaklaşık 20 km kalmıştı. ( 25 K parkurunun ilk 4-5 km’si köyü çevrelemektedir. ) 38. Km civarında bir koşucu rahatsızlanmıştı, başka bir koşucu ile ona yardım ettim, iyi olduğunu görünce yoluma yine tek başıma devam ettim. ( Benden bir süre sonra finişe geldiğini görünce bizden sonra problem yaşamadığını anladım. ) Zaten Derbent köyünden bu yana tek devam ediyordum ve bunun tadı bir başkaydı. 40.Km civarlarında muhteşem güneş batışına denk geldim. Yukarıdan İznik gölü harika görünüyordu. Güzel güzel koşmaya devam ettim ve 45. km civarında Çamdibi köyüne geldim. Burada beni çocuklar karşıladı ve CP 'ye birlikte gittik. Biraz daha yiyecek ve içecek takviyesi yaparak yarışa devam ettim. Kalan 4 km’yi kafa lambası ile tamamladım. 2 Km kala 6 çift göz etrafımı sardı. Işıkta parlayınca bayağı bir ürküttü beni. Neyse ki sorun çıkarmadılar. Lefke kapıyı geçtim. Finişe giderken, birlikte start aldığım Zeki ve Onur arkadaşım beni yolda karşıladı. Onlar benden 45 dakika önce gelmişlerdi. Ne yalan söyleyeyim, böyle coşkulu karşılanma da bir başka oluyor…
50 K parkuru yine koşmak isteyeceğim bir parkur. Seneye bakalım nasıl olacak?
@ominal Onur, ben de tanıştığımıza çok memnun oldum. Duygu Demir’e destekçi olarak geldiğini belirtmişsin, aslında hepimizin destekçisi oldun, hepimize moral verdin, içten teşekkürler.
Kontrol noktalarında görev alan gönüllülere de içten teşekkürler, yardım etmek için telaş ettiklerini ve gönülden orada bulunduklarını açıkça hissettirdiler. Umarım aynı samimiyetle kendilerine teşekkür edebilmişimdir, hakları ödenmez.
Ödül Törenindeki konuşmasında @caner, Müşküle köyü ve Nazım Hikmet arasındaki ilişkiden bahsetti. Bu vesileyle bilgi sahibi oldum, merak edenler arama motorlarında “Müşküle köyü ve Nazım Hikmet çınarı” aratarak hikayesini öğrenebilir.
