Muhteşem bir parkurdu. koşarken manzaranın tadını çıkardım. sıcaklık üzdü biraz. Organizasyon gayet güzeldi. Cp de ki arkadaşlara özellikle teşekkür ediyorum. çok nazikler ve çok yardımseverler. yarışı çekilir hale getiriyorlar. bir sonraki yıl yarışın 1 saat daha erken başlatılmasını tavsiye ederim.
3 Beğeni
Feribot saatleri nedeniyle bu saatlerde başlattılar, ona göre ayarlamaları gerekiyor ne yazık ki.
3 Beğeni
işaretleme evlerinin önünde olduğu için öyle farketmişle. Hava sıcak olur koşanlar için zor olur diye sabah 7 de beklemeye başlamışlar. yarışın en güzel detayıydı bence. güler yüzlü ve esprili olmaları daha da mutlu etti 
6 Beğeni
Koşu takımımla beraber yaklaşık 30 kişi 44K parkurunda olacağız. Sağlığı yerinde olan herkese tavsiye edebileceğim bir parkur. Bu koşunun uzun yıllar boyunca aktif kalmasını istediğim için her sene katılmaya çaba göstereceğim. parkuru merak eden arkadaşlarımız @nkoner abinin youtube kanalında izleyebilir. ada15 indirim kodu ile kayıt olmak için bugün son gün.
2 Beğeni
Selamlar, bu sene 44K parkurunda koşacağım. 44K parkur sayfasında yükselti kazanımı 1377 metre görünüyor.
Mesafe ve yükselti kazanımı çok korkutucu olmamasına rağmen sayfada koyu harflerle;
“Kesinlikle dayanıklılık seviyesi yüksek ve yeterli kondisyon düzeyine sahip, deneyimli koşucular için önerilir. Limitlerinizi bilmek extreme sporlarda önemli bir erdemdir.” yazılmış.
Geçen yıl koşanlar yorumlarını paylaşırsa sevinirim, 44K parkuru gerçekten bu uyarıyı hak edecek kadar zor mu?
2 Beğeni
Ahmet Hocam merhabalar. Sanırım mesafe uzunluğu için yazmışlardır uyarıyı. Ultra maratonlar düz yol olsa bile dayanıklılık ve mental güç gerektirir. Gökçeada Ultrayı geçen sene de koşmuştum. Bence mesafe/irtifa konusunda en kolay ve en keyifli ultralardan biri.
Gökçeada Ultra 44de 1. CP ye kadar uzun bir düz yol var sonrasında bi köye girip çıkıyorsunuz. Orda hafif yokuş var ciddi değil. Burdan sonra 1. CP ye gidiyorsunuz manzaralar harika.
- CP den sonra dik bir çıkış var ve en zor 2 kısımdan biri burası. Yokuş antrenmanınız varsa bu kısmı da rahat geçersiniz. Herkes yürüyor o kısmı koşmak zor çünkü. Baton sadece Burda gerekir.
Burası bitince 2.cpden sonra da Gökçeadanın en yüksek noktasına çıkıyorsunuz. Bana göre tatlı bir yan geçiş. Yavaş yavaş irtifa alıyorsunuz. Bu noktaya çıkınca mutlaka manzarayı izleyin harika bir görüntü var.
Sonrasında aşağı iniyorsunuz. yokuş aşağı düz yol vs sizi 3. CP ye götürüyor. Burdan sonra da aşağı doğru koşuyorsunuz. 3. Yokuş da bursa ve zikzaklı bir stabilize yol. Kondisyonunuz iyiyse burayı büyük adım yürüyerek veya küçük adımlarla koşarak çıkabilirsiniz. sonrasında full yokuş aşağı iniyorsunuz epey düz yola iniyorsunuz. 200 300 mt Asfalt yoldan sonra köprü var onun altından 33lerin parkuru ile birleşiyor. - CP ye giderken 300 mt kadar dikenli sıkıntılı bi yer var. Ayağınız veya dizinize batmaması için Dikkatli olun. Bu kısım bitince hemen dar bir patika var çok tehlikeli değil ama yine de dikkat gerektiren bir yol var. Aşağı düşmemek için kaygan veya üstü topraklı taşlara basmayın.
Burda bi arkadaş oluyor hep size yardımcı oluyor geçiş için. En adrenalinli yeri burası desem yeridir.
Sonrasında 4. CP ye geliyorsunuz harika bir köy. Köyden çıkarken manzaraya bakın ve finishe az kaldığını anlıyorsunuz. Burası da sizi yokuş aşağı bir yolla Kaleköye götürüyor. Tepeyi çıkıp dolanıyorsunuz ordan da Büyük bir keyifle limana inip Finish’e koşuyorsunuz. Bu kısımda insanlar oluyor alkışlıyorlar sizi. Harika bir duygu bence. Eğer bu mesafleri seviyorsanız gecikmeden yazılmanızı öneririm.
Tek problem hava Sıcaklığı. Ben geçen sene sıcaktan dolayı koşamamıştım. Bu sene daha iyi olur sanırım.
8 Beğeni
Çok teşekkür ederim ellerinize sağlık şahane bir özet olmuş. Umarım bu sene aşırı bir sıcak yaşamayız diye temennide bulunayım o halde, anlattığınız kadarıyla geri kalan konular çok keyifli duruyor. Namık Kemal Bey’in geçen seneki parkuru çektiği vlogda dikenli çalılar epey can sıkıcı görünüyordu. Onun için de tozluk/uzun konçlu çorap çözüm olur. Ayağınıza sağlık şimdiden
2 Beğeni
Geçtiğimiz yıl Eylül ayında ailece geldiğimiz, 5 gün boyunca hem yarış heyecanını yaşadığımız hem de denizin ve adanın tadını doyasıya çıkardığımız unutulmaz bir Gökçeada Ultra deneyimi yaşamıştık. Doğası, atmosferi ve organizasyon kalitesiyle takvimimde özel bir yeri olan bu yarış, bu yıl ne yazık ki benim için mümkün olamayacak.
Yarışın haziran ayına alınması planlarımı doğrudan etkiledi. Eski tarihin, Merrell Belgrade Ultra Trail çakışıyor olmasından dolayı değiştirilmesi üzücü. Ayrıca haziran ayı Gökçeada için ne yazık ki bir “tatil yarışı” havası taşımıyor. Deniz hâlâ soğuk, yarış bayramdan bir hafta önceye denk geliyor, bu da plan yapmayı zorlaştırıyor.
Bunların yanında ulaşım konusu da bu yıl ciddi bir problem haline geldi. Feribot seferlerinde bu sene herhangi bir indirim sanırım yok ve saatlere yetişmek İç Anadolu’dan yola çıkanlar için neredeyse imkânsız hale geldi. Uçak opsiyonu da maalesef yeterince işlevsel değil.
Seneye Aykut ve Faruk hocalarımız bu geri dönüşleri dikkate alır ve değişikleri yapar.
Tüm bu nedenlerle üzülerek bu yıl Gökçeada’da koşamayacağım. Tüm katılımcılara başarılar diliyor, patikalarda tekrar görüşmeyi umut ediyorum.
5 Beğeni
Tesadüfen Instagram sayfalarında 5K parkuru için bir bilgilendirme gördüm. Sanıyorum parkurda 5K için değişiklikler varmış. Katılım sağlamıyorum 5K katılımcıları bir kontrol etse iyi olabilir.
2 Beğeni
Geçen sene duyduğum olumlu yorumlardan sonra bu sene Gökçeada Ultra’ya kayıt açıldığı günlerde kaydımı yaptırmıştım. Baştan özet vermek gerekirse, yorumlar haklıymış.
Gökçeada’ya ilk gidişim. Gezi kısmını umarım ayaküstü size anlatmak isterim. Beklediğimden daha güzel bir dünya ile karşılaştım. Organizasyon sayesinde Türkiye’nin bir başka güzel noktasını da görmüş ve sevmiş oldum.
Kit dağıtımı geceye kadar sürdü. Bu çok güzel bir şey. Çünkü sabah erken kit dağıtımı dinlenmek açısından zorlayıcı oluyor. Bu sefer, cuma akşam gelmiş olmama rağmen, gayet dinlenmiş bir şekilde yarış hazırlandım.
44km parkuru bu sene yarışmacılar açısından iyiydi. Belki başka parkurlarda çok daha üst sıralar alınabilirdi ama bu da 44te kürsü yapmanın keyfini arttırdı.
Yarış ilk başta düz bir parkurlar başlıyor. Sonra Zeytinliköyden geçiyorsunuz. Ardından rengiyle görsel olarak sizi doyuran bir barajı takip edip sonra iki güzel çıkıştan ilkini yapıyorsunuz. İlk çıkışı yaptıktan sonra ikinci zirveye kadarki kısım bence görsel şölen. Bunda geçen sene mevsiminden dolayı kahverengiye dönmüş olan maki/dikenlerin bu mevsimde yemyeşil olmasının payı yüksek. Yumuşacık pofuduk görünüyorlar ama dibine geldiğinizde hissiyat çok farklı. Yine de henüz tam kurumadıkları için geçen seneye göre daha şanslıyızdır diye tahmin ediyorum.
İkinci çıkışta manzaralar eşiliğinde zirveye ulaşıyoruz. İlk çıkışın içindeyken koşma imkanını pek bulamadım ama ikinci zirveye yürü koşlarla çıkabildik.
Daha sonra beton zeminde bir iniş başlıyor. sonra tektrar dikenlerin arasından inmeye başlıyoruz. Öndeki grupla aram kapanıyor. Biraz da sabırsızlıkla vitesi arttırırken, çok feci bir şekilde bir ayak burkması. Toparlamaya çalışıyorum ama ayağımı ikinci kez bastığımda direk yere düşüyorum. O an ayağım tutmadı. Şans da bu ya bu olay tam fotoğrafçının önünde gerçekleşiyor. Umarım güzel fotolarım çıkmıştır 
Kendisi bana soruyor yardıma ihtiyacın var mı? bir süre yürüyerek durumumu kontrol edeceğimi söylüyorum ona. Önce yürümek bile zor geliyor ama paniğe kapılmıyorum. Sonra acılar içinde olsa da koşmaya başlayabiliyorum.
- cpye geldiğimde çorabımın içine buz yerleştiriyoruz. O kadar makbule geçiyor ki anlatamam. Buraya gelmeden önce tabi aklım ayağımda olduğu için çok az yolu şaşırıyorum.
Sonra 33cülerden ayrılıyoruz. Uzun bir iniş ve uzun bir çıkıştan sonra akerdeon gibi giderek ve arada bir adet de CP geçerek Kuzu limanına doğru gidiyoruz. Kuzu limanına inerken ufak bir düşüyorum(ayağım ayağıma takılıyor), buna üzülürken Kuzulimanında yolu şaşırıyorum. Daha sonrasında ise Kuzulimanında evlerin arasında geçerken yerdeki bir taşa takılıyorum ama bu sefer iyi uçuyorum. Bu, yarış içinde yaşadığım son şanssızlık oluyor.
Daha sonrasında ise önce zeytinliklerin içinden geçip sonra 33cülerle tekrar bir araya geliyoruz. Buradan sonrası dikenlerin içinde geçilen bir parkur. Her ne kadar bambambam koşturmasa da, burada da sakin sakin koşulabiliyor aslında.
Son CPde karpuz var. Nasıl mutlu oluyorum anlatamam. Çok kısa sürede 5 dilim karpuz yiyorum. Kafein takviyemi de yaptıktan sonra Yıldız Koyu’na yola çıkıyorum. Ordan kaleye doğru bir çıkış başlıyor. Kale inişine başlamadan şöyle bir arkama bakıyorum. Geriden gelenlerle yeterince mesafem olduğuna inandıktan sonra korumacı bir şekilde yarışı tamamlıyorum. Toplamda 4 saat 40 dakikada bitiyor ve Genel 7 yaş Grubunda 2. oluyorum.
Parkurda emek çok büyüktü gerçekten. Bakmayın iki kez kaybolduğuma. Kafasını yukarıya kaldıran kimsenin parkurda kaybolma şansı yok. Gördüğüm en sık işaretlemelerden birisi olabilir. Kilit noktalarda ise dikkat çekici işaretlemeler vardı.
Gönüllüler, her yerde ve enerjileriyle bizi hep bir yukarıya taşıdılar. Ayrıca her cpde hepimizin saygısını kazanmış hocalarımızın, yarışlarda görmeye alıştığımız kişilerin olması oldukça güven vericiydi.
Kendi kişisel teşekkürüm olarak, videoda unuttum, Aysel Yalaç Dolay’ın eşi Cenk Dolay şansıma hep benim geldiğim cplerdeydi ve eşini beklerken bana hep yardımcı olan kişi oldu. Özel olarak, belki okursa, teşekkür etmek istedim.
Parkuru hep başka parkurlarla benzetmeye çalışıyorlar ama bence bu parkur kendine has bir parkur ve başka parkurlara benzetmenin doğru olmadığını düşünüyorum. Çok zor olarak lanse ediliyor. Başıma gelen talihsizliklere rağmen ben çok zor bir parkur olarak nitelendiremem. Fakat şu an trend olan orman yolunda yarışmacı koşturmak üzerine kurulu organizasyonların arasında adeta çölde vaha diyebilirim.
Kısacası fazlasıyla tavsiye ederim.
Yarışın videosuna buradan ulaşabilirsiniz:
23 Beğeni
Çok emek verilmiş, çok güzel düşünülmüş bir organizasyondu. Şöyle izah edeyim, starttan sonraki 5. saatte, öğlen 12 civarında 38. kilometredeki ara CP’de verilen şişelerdeki su buz gibiydi. Sıcak ve güneşli bir günde, hiçliğin ortasındaki arazide soğuk suya denk gelmek, organizasyonun arkasındaki emeği bir ölçüde ortaya koyuyor zaten. Emeği geçenlerin emeklerine, koşan herkesin ayağına sağlık.
11 Beğeni
Geçen sene katıldığım 44K sonrası bir şeyler karalamıştım. Bu sene de aynı mesafeyi koştum ve tekrara düşmektense farklılıkları paylaşmak isterim. Hava tabi Eylül’deki ilkine göre daha az sıcaktı. Ama henüz sıcak adaptasyonumuz tam olmadığı için rüzgarın olmadığı kısımlarda yine etkilendik ve beyaz tenimiz kızardı. Kuzulimanı’nda su dağıtan ve hayat kurtaran çift yine su dağıtımındaydı. Umarım organizasyon onları ilerleyen senelerde bir şekilde onurlandırır. Özellikle zirve inişindeki beton yolda kekik kokusu çok yoğundu ve çevrede öbek öbek kekikler vardı. Geçen sene bunları toplayıp, betonda kurutuyorlardı. Adanın baskın bitkisi geven otları ise geçen sene gibi göründüklerinden daha nazik davrandı bize. Dikenleri batmaktan ziyade hafif kaşıdı bacaklarımızı Aynı patikayı kullanan keçilerin yünleri ise hep dikenlerin üzerine toplanmıştı. Son CP de karpuz vardı ve gerçekten en ihtiyacımız olan yerdeydi. Oldukça geç finişe gelmeme rağmen sandviç, kır pidesi vs hala bol bol vardı. Bu bakımdan mağdur olmadık. Sanırım Gökçeada parkurunu sevmemin en önemli nedeni - Babadağ Ultra gibi - neredeyse parkur boyunca içinde denizin de olduğu geniş bir panaromanın size eşlik etmesi. Tabiki yoğun orman, bitki dokusu, dereler de güzel ama bu da ayrı bir güzel.
Gökçeada ise Eylül’e göre daha sakindi. Ada esnafı ve halkı konuşkan ve sıcak kanlıydı. Bu sefer tüm eski rum köylerini gezebildik ve Rumlarla da konuşma fırsatımız oldu Dereköy ve Tepeköyde. Tabi hepsi +60 yaşında ve yazları da olsa köylerine geri dönüyorlar. Dereköy’ün bir zamanlar nüfusu 3.500 müş. Şimdi serbestçe dolaşan keçilerin yaşadığı boş evlerle dolu hayalet kasaba gibi. Kıbrıs’taki EOKA’nın katliamlarının hırsını maalesef bu ada halkından çıkarmışız. Tabi acılar hep karşılıklı yaşanmış.
10 Beğeni
Ayağına sağlık. Öncelikle geçmiş olsun, ardından da yürekten tebrikler.
Bu içeriklerle, farkında olmadan o kadar çok insana dokunuyorsunuz ki… Sadece bireyleri değil, aileleri bile harekete geçiren bir etki bu 
. Bazen bir arkadaş ortamında, “Ya şu ultrabandudu mu ne öyle bi adam var, videolar çekiyor, koşuyor… Ne güzel şeyler yapıyor,” gibi bir cümle duyuyorum. Garip ama sanki benimle ilgiliymiş gibi seviniyorum. 
Sanırım bjelasica koşusuydu, orada düştüğünde evde hep birlikte milli takım gol yemiş gibi “eyvah!” demiştik. Şimdi burada da bileğini burktuğunu duyunca yine içten bir “eyvah” koptu. Bu tür basit görünen sakatlıkların uzun vadede neye dönüşebileceğini yaşayan biri olarak içim cız etti. Umarım ciddi bir şey yoktur ve en kısa sürede toparlarsın.
Emeğine sağlık.
13 Beğeni
Çok teşekkürler. Bu paylaşımlar beni nasıl mutlu ediyor, bunu kelimelerle anlatmak mümkün değil.
Ayağım düzeldi sayılır. Hatta bugün bir deneme sürüşüne çıkmayı planlıyorum. Neyse ki mühim bir durum yok ama sol ayağımda bu burkulmayı yılda bir kez yaşıyorum. Yer etmesinden korkuyorum. Güçlendirmeye devam.
Bu vesileyle forumda desteklerini çok da derinden hissettiğim herkese ayrı ayrı teşekkür ederim. Farklı farklı mecralarda günümü güzelleştiren çok güzel dönüşler ve hatta yardımlar alıyorum. Bu hem bir sorumluluk hem de motivasyon kaynağı oluyor benim için.
Her gün forumda o kadar vakit geçiriyorum ki, görüşemesek bile birçok üye ile uzun süredir tanışıyoruz. Organizasyonlarda gördüğüm zaman sanki uzun süredir göremediğim yakın arkadaşımı görmüş gibi seviniyorum
18 Beğeni
Bu Trail ve 44K parkuru Sanırım benim için geleneksel ve rutin bir trail olacak artık. Özellikle 1. Cpden sonraki kötü yokuş sonrası lanet ede ede çıktım yokuşu ama Zirveye varınca çok huzurlu hissettiğim bir yer artık.
4 saat 2 dk ile 33. Km ye kadar kendime göre gayet iyi koştum. 34. Km de ilk kez trail koşan arkadaşımla denk geldik. Ayakkabı ve koşu yeleğini oturtamamış. İkisini de ilk kez deniyor. O yüzden sıkıntı yaşamış. Ayakları alev gibi yanmıştı. Aslında bu tecrübe de neden Malzemeyi denemeden parkura çıkmamız gerektiğinin iyi bir örneğidir. Yarışın kalan 11km 2.5 saatte tamamladık. Arkadaşımı yalnız bırakmak istemedim. İyi de oldu bol bol fotoğraf video çektik. Manzaranın tadını çıkartık. Son CP de yemek arası verdik resmen 
Benim için Gökçeada Ultra denilince aklıma ilk gelen şey; 37 38. kilometrede bize su veren bir abla vardı. Geçen sene ve bu sene de koşuculara destek oldu. Kendisiyle karşılaştık yine sağ olsun en az 20-30 litre su stoklamış buzdolabında. Orada buz gibi Su içince hem rahatlama geldi hem de böyle güzel insanları gördükçe iyi ki bu sporun içindeyim diyorum. Kendisinin izniyle fotoğraf çekildik. Burada paylaşacağımı da ilettim kendisine.
44K Parkurunda geçen seneye göre çok küçük vardı ama rotayı değiştiren şeyler değil bunlar. Teamkronos Ekibi bence çok iyi çıkarmıştı. Beslenme noktaları geçen sene göre daha iyidir simitte daha sağlıklı daha güzel atıştırmalıklar vardı bana göre. Organizatörle konuştuğumda sponsor buldukları zaman çok daha iyi işler yaptıklarını belirtiyorlar. Bu sporda iyi sponsorlar olmadığı zaman mevcut kayıt paralarıyla Zaten bunlar yapılamıyor. Bence geçen sene çıkan ufak eksiklikleri bu sene yoktu ya da ben denk gelmedim. Gestaş keşke böyle bir organizasyona destek olsa. Hem Ada Halkı kazanır hem daha fazla Sporcu iştirak eder.
Özellikle geçen senenin en büyük meselesi olan fotoğraf olayı konusunu bu seni çok iyi çözmüşler. Hem çok zor noktalarda hem de çok iyi açılardan fotoğraf çektiler. Adeta bütün parkuru gezdiler. Hepsi de çok kibar fotoğrafçılardı gördüğüm kadarıyla bazı sporcu arkadaşların en fazla fotoğraf talebini de geri çevirmediler. Kendilerine tekrar tekrar çok teşekkür ediyorum.
Benim için bu yarışın en önemli detayı; 6 aylık oğlum finishte babasını bekliyordu. Unutulmaz yarışlar arasına girmiştir benim için.
2026 için kayıt açılır açılmaz ilk kayıt olacak kişi ben olurum sanırım
14 Beğeni
Güzel insanlarla,güzel bir koşuyla,güzel paylaşım olmuş Nicelerine Sağlıcakla
2 Beğeni
Fotoğraflar yayınlanmış.
Bu linkten erişebilirsiniz arkadaşlar
3 Beğeni