Birkaç farklı mesafede yarışlara katıldım yarışlara çeşitli proğramlarla hazırlandım ve tüm katıldığım yarışları tamamladım sonra baktım ki yarışmak, hazırlanmak belli bir rutin ve zorunluluk içinde gerçekleşiyor beynim antrenmanı bir görev olarak adlediyor oysa ki ben koşu sporuna sağlıklı olmak, mental olarak rahatlamak ve vucudumu özgürleştirmek için başlamıştım fakat yarışarak sanki bunların bazılarını yitirmeye başladım hiç bu açıdan düşündünüz mü?
4 Beğeni
Cümlede sorunuzun cevabı var zaten.Yarışmak şart değil.Yarış programlarını inceleyip hedef yarışlarını belirledikten sonra çemberin içerisine girmiş oluyorsunuz.Hedeflediğiniz yarışların gerektireceği antrenmanları yapmazsanız yarışları bitiremiyeceğinizi bildiğiniz için “zorunlu gönüllülük” gibi bir hissiyatla günlük/haftalık mesafe ve antrenmanları tamamlamak,16 haftalık programlara yağmur,çamur demeden uymaya çalışmak başlangıçta hoş bir görev duygusu gibi bir his verebiliyor.Ancak yıllar geçtikçe ve hedef yarışların bir türlü sonu gelmeyince şu hoş görev duygusu (benim açımdan) sıkıcı ve monoton bir sürece dönüştü.Sakatlanmamış olsaydım bile 1 yıl ara vermeyi düşünüyordum yarışlara ve antrenmanlara.Bisiklet,yürüyüş veya farklı bir aktiviteyle uğraşmak,aileye daha fazla zaman ayırmak.Kim ne derse desin ister sabahın beşinde kalkın ,ister gece yarısı antrenman yapın yarışların yapıldığı yerlere seyahati de hesaba katarsak onlardan da zaman çalmak zorunda kalıyorsunuz.Bence bir şekilde işi “ayarında” tutmak lazım.Yarış takvimindeki her yarışa- mutlaka koşmalıyım- gözüyle değil de belki senede bir veya iki yarışı hedef yarış olarak görüp onların haricinde kalan zamanı canınız ne zaman isterse o zaman sağlığınız için spor yapmak için değerlendirmek bence daha mantıklı.
4 Beğeni
Koşmaya başladığım birinci senemde bana herşey zoraki gelirdi ve yarışlarda istediğim dereceleri yapamazsam canım sıkılırdı ve rahatlamak için yaptığım bu spor eziyet haline gelmeye başlamıştı.
Her musibette bir hayır vardır misali geçirdiğim sakatlık bir nevi aydınlanmamı sağladı.2 ay boyunca spor yapamadığımdan sporun hayatımdaki yerini daha iyi anladım ve o gün bugün sporla aramızda sıkınıtı yok.Koşmak benim için psikolojik terapi haline gelmeye başladı.Günün bütün maddi ve manevi stresini koşarken atıyorum ve yarışlarda bunun doruk noktası oluyor.Ama bunda oldum olası yalnızlığı seven kişiliğimin de büyük payı var.Koşmak da yalnız başına yapılabilecek en güzel spor.
4 Beğeni
Bu sorunun tek bir doğru yanıtı olmadığını düşünüyorum. Kişinin yaşama bakışı ve/veya karakteri ile ilişkili bir durum. Bazı insanlar sonuçtan zevk alırken, bazı insanlar süreçten zevk alıyorlar. Örneğin, benim için her zaman sonuç önceliklidir ve koşuda da sonuç (benim için) yarışlarda koştuğum süre ve sıralamadaki yerimdir. Yanlış anlaşılmasın, ben sıradan bir koşucuyum ve ne toplamda ne de yaş grubumda ilk sıralarda yer alamıyorum ve muhtemelen hiç yer alamayacağım. Ancak yine de beni mutlu eden daha önceki derecemden daha iyisini yapmak veya daha önce geçildiğim kişileri geçmek oluyor.
Evet, koşmak çok sağlıklı. Evet, koşmak insanı özgürleştiriyor. Ama, yarışmadan koşmayı hayal bile edemiyorum. Umarım bir gün kimseyi geçemeyecek yaşa gelene kadar koşabilirim.
Özetle; yarışmak şart😀.
2 Beğeni
“You customize your run, because it’s personal…”
Kimimiz destekli ayakkabıları tercih ederken, bazılarımız minimalist seviyor. Kimimiz sert intervalleri severken, bazılarımız uzun-yavaşların bağımlısı. Kimimiz pace(dk/km) cinsinden koşularını düzenlerken, bazılarımız nabzı tercih ediyor. Kimimiz koştuğu yarışları paylaşanlara veya yarış raporu yayınlayanlara gıpta ederken, bazılarımız onbinlerce kilometre koşup hakkında tek kelime etmeyenlere imreniyor (nasıl bu kadar bedensel&ruhsal enerjiyi kendinde sönümleyebiliyor diye). Ve kimimiz bir yarış hedefine doğru yol almaktan keyif alırken, bazılarımız sadece yolda olmaktan -hatta yoldan çıkmaktan- hoşlanıyor…
Sanırım birbirimizin kalbini kırmadığımız, eleştirinin dozunu kaçırıp küçümsemeye başlamadığımız sürece tüm cevaplarımız doğru, tüm yaptıklarımız güzel… Sonuçta herkes koşmayı kendine göre özelleştiriyor. Zaten bütün insanlar birbirine benzeseydi, hayat çok sıkıcı olmaz mıydı…? 
13 Beğeni
Yarışmak şart mı dedim ama bugün istanbul maratonunu koştum ve tamamladım. Şart degil ama güzel😀
1 Beğeni
tebrikler, derece nasıl?
