Bursa şehir merkezi teleferikten start alanına 35km/55dk olması sebebiyle araç servisi organizasyon tarafından(sponsorlar vs) karşılanamıyor veya organize edilmesi güç olduğu için es geçiliyor diye tahmin ediyorum, hoş görüyorum ama anlamlandıramıyorum.
2 Beğeni
Geçen haftasonu Erciyes 25K’nın startı için Tekir Kapı’dan Sarıgöl’e 1 saatten fazla yol gittik organizasyonun temin ettiği otobüslerle. Uzunca bir kısmı da toprak ve taşlı yol üzerindeydi. İstenirse ulaşım sağlanabiliyor demek ki. Ben de anlamlandıramıyorum yani.
4 Beğeni
Resmi Gaste’de yayınlanan düzenleme ile Uludağ, artık bir milli park değil.Kısa süre içinde bu eşsiz milli parkımızın envai çeşit yerine Bursa manzaralı TOKİ ler yapılır.Böylece ulaşım sorunu da kalmaz.Herşey, halka hizmet için.
6 Beğeni
Uludağ Çobankaya Kamp Alanı’nı karavan için aradım. Kendi alanlarında müsaitlik olmadığını, Karinna Otel’in önündeki otoparkı sorduğumda ise artık kendi yetkilerinde olmadığını ve Milli Park’tan çıkıp Bakanlık yetkisine geçtiğini belirttiler. Yardımcı olamıyoruz diye belirttiler.
2 Beğeni
Ohhhh suyundanda koy durumu.valla iyikide katılmamışım dostum.
1 Beğeni
Koşuya başlayalı 6 ay oldu. İkinci yarışım.
İlk olarak Dağyenice 2023’e katılmıştım. Orada yolu yarılayabilmiştim ama 37-38km civarı bırakmıştım.
Burada bitirebileceğimi düşündüğüm 30k kategorisine kaydoldum. Parkur aşırı teknikti. Kirazlıyayla CP’ye kadar olan kısımlar en kolay kısımlardı ki oralarda da birçok kısım teknikti. Zeyniler CP’ye gelirken koştuğumuz parkursa sürekli iniş olarak devam etti ve bununla birlikte önceki kısma göre hem yorgunluk biriktiği için daha fazla zorladı. Ancak buraya kadar olanların hiçbir şey olduğunu Zeyniler - Sarıalan arası olan sözde 6 km olan bölümde öğrendik. Burada 6km mesafede 900!! m tırmanış vardı. Herkes yıprandı burada tam sıcaklar etkilemeye başladı saat 11-13 arası 2 saat bu kısımda idik sonları çeken grup olarak. Ve de Sarıalan CP için 6 saat cutoff yazıyor sitede. Ona yetişmek için ayrıca zorladık bayağı bir kişi. Büyük bir grup yetişemedik. 06:10 gibi vardık oraya. Görevli 6 saatle ilgili bir şey duymadığını yarış için 7 saat limit olduğunu söyledi. Devam ettik. Son kısım ara ara çıkışları olan ama çoğunlukla makul çıkışların bir parkurdu ama 7 saat telaşı ve yorgunluk ile burası da çok zorlayıcı oldu. Bacaklarım çok katıydı ama sadece yürürsem yetişemeyeceğim için ara ara yürümek yerine koşmaya zorladım kendimi. Sonuç olarak 06:58’de bitiş çizgisini geçtim. İlk defa bir yarışı bitiriyorum. Benim için çok güzel bir deneyim oldu
Yarış bitişinde 7 saate yetişemeyenlere de madalya verildi mesela. Cutofflar sadece itra vs gibi puanlar için mi geçersiz kılıyor? Süre yetmese de bitiren herkes finisher alıyor mu? Cutofflar konusunda rahat davranılıyor sanırım. Benzer bir durum Dağyenice’de de olmuştu. Türkiye’ye özgü bir şey mi?
10 Beğeni
Ses geçişlerini ayarlayamadım ama ilk elin günahı olmaz. 66 parkuru videoma linkten ulaşabilirsiniz. Organizasyon her sene üstüne koyarak ilerliyor. Sıcaklık da öyle 
17 Beğeni
Herşey çok güzeldi herkesin eline ayağına sağlık
66 k nın son yokus inişi baya canıma yaktı ne güzel yola çıktık diye basıp geliyorduk
birde garmin 67 gösterdi harita cplere 2 km önce geldim yarışta 63.28 de bitti bende
66k parkurunda çok güzel krater gölü var oranın hemen dibinden geçiyor ama göremiyorlar rota gölün dibinden geçecek şekilde düzenlense gölde bi serinlesek süper olur göl 58.km de gözüyor biraz rotalardan çıkınca
9 Beğeni
Bence 30 K parkurunda inişler daha zordu. Sonraki etkisi bakımından da tabi …
13 Beğeni
Zaman sınırına takılmadan yarışı bitirdiğiniz için tebrik ediyorum öncelikle.
Ben de 30K parkurundaydım ama bacağımdaki sorun nedeniyle yarıda bırakmak zorunda kaldım yarışı tamamlayamadım. Finiş alanına geldiğimde masanın üzerinde dizili olan madalyalardan bir tane alsam kimsenin haberi olmayacaktı ama ben bunun etik olmadığını bildiğimden Uludağ’dan madalyasız ayrıldım. Seneye tekrar gitmek için de bir sebebim oldu böylece.
Uludağ ultranın sitesinde (ve diğer çoğu yarışın sitesinde de) “Koşuyu belirlenen süreler içinde bitiren katılımcılar için bitiren madalyası” verilir yazıyor. Kural olarak bakıldığında cutoffa kalanların madalya almaması gerekiyor ama zaman sınırına takılarak da olsa bitirmiş olanların madalyayı benden daha çok hak ettiği bir gerçek
ITRA, UTMB index vs açısından sürecin nasıl işlediğini ise bilmiyorum. Belki oralarda kurallar daha katı olduğundan puan alamıyor olabilirler.
6 Beğeni
Teşekkür ederim
Geçmiş olsun. Aynı durumda ben de aynısını yapardım. Madalya kendi başına bir şey ifade etmiyor onu hak edip kazanınca değerli benim için.
Bu arada tuhaf bir rastlantı, kullanıcı adınız ile yarıştaki göğüs numaram aynı
4 Beğeni
Yarışla ilgili çok bir şey yazmak istemiyorum, kendimle ilgili sorunlar nedeniyle pişmanlık yaşamadan bırakma kararı aldım, Teleferikle aşağıda koşan sporcuları izleyerek yarış alana dönmekte keyifliymiş (tavsiye değildir)
Alana dönüp 30K cut-off zamanına yakın gelenleri desteklemeye çalıştım öncelikle, sonrasında da 66K da tanıdıklarımı canlı takipten takip ederek Karinna otel civarından itibaren son bölümde beraber koşarak kendimce eksik bıraktığım yarış mesafesini tamamladım.
İşin koşmak dışında destek kısmını ayrıca keyifli buluyorum açıkçası. Özellikle bu sene yarışı bitiren herkese kocaman tebrikler. Her sene Uludağ’a gelen biri olarak küresel ısınmanın etkisini bu sene gerçekten çok acı şekilde gördüğümü söylemem gerekiyor. Sadece sıcak değil zemindeki değişim ve toz yapısı bile çok zorladı yarışanları.
Cut-off süresi ve madalya dağıtımı organizasyon kararıyla değiştirilebilir/esnetilebilir. Bu sene sıcak göz önüne alınarak bir değişim yapmış olabilirler, bence de haklılar.
Organizasyon genel olarak başarılı olsada yaşanan kritik sorunlar vardı, uluslararası yarışma adayı bir yarışın geriye gitmemesi gerekir. Umarım bu sene yaşananları hızlıca çözerler.
Sadece bir konuyu da belirtmeden geçemeyeceğim,
En doğru noktada malzeme kontrolü yapıldı fakat kritik malzemelerin olmamasının cezası süre ile geçiştirilmemeli. Örnek hava karardıktan sonra kafa lambası olmayan koşucuların yaşadıkları.
Bitiren bitirmeyen herkese tebrikler,
Seneye görüşürüz Ulu Dağ 
11 Beğeni
Herkes koşmuş ve sonunda yine Mtyaev kazanmış.Badger sonuna kadar vazgeçmemiş .Çok keyifli bir yarış olmuş.Oğuzhan sanırım ilerdeki hedef yarış nedeniyle kendini fazla yıpratmadan, en az yıkımla ,antrenman temposunda koşmuş.Bu hava şartlarında starta çıkanları tebrik etmek lazım.
3 Beğeni
Çok keyifli bir organizasyondu, 30k koştum ve 2.cp den sonrası ciddi sertti, sorunsuz bitirdiğim için mutluyum 
Parkurun büyük çoğunluğunun single track olması bana çok keyif verdi ama 30k sı böyle ise 66k ve 100k yı düşünemiyorum 
3 Beğeni
Bunda size sonraki etkisinden dolayı katılıyorum. Yarış esnasında inişler çok keyifliydi bam bam indim. Zeyniler köyünden sonraki 4kmlik çıkışta neredeyse vazgeçecektim ama “Acı Gider, Gururu Kalır” düşüncesiyle devam ettim. Yarıştan sonraki gün beni inişlerin yıprattığını merdivenlerden inerken anladım
Eksik ve zayıf yanlarımı görmek için katıldığım bir parkurdu ve işe de yaradı. Bayağı zayıf yanım varmış. Şimdi yeniden inşaata başlayacağım. Koşan herkesin ayağına sağlık. Bir Bursa lı olarak yeniden gurur duydum böyle bir organizasyondan
2 Beğeni
Honda makina çevirenlerin bir lafı vardır: ‘‘Hayat, 5500 devirden sonra başlar…’’. Ultracıların da bir lafı vardır :‘’ Hayat ,80km den sonra başlar…‘’ Umarım sağlıkla uzun ultralar koşar ve 80km ötesinin keyfini yaşarsınız.
5 Beğeni
66K parkurundaydım, bu organizasyonda 2019 ve 2021 yıllarında da 30K parkurlarında koştum. İlk hali olan farklı organizatördeki 2017 organizasyonunda da Zeyniler-Saitabat arası olan 22K’lık parkurda da koşmuştum. Organizasyonun geriye gittiğini açıkçası hiç düşünmedim ve hissetmedim, bol destekli güzel bir organizasyon bence. Bursa’nın ve Uludağ’ın mutlaka böyle kaliteli bir yarışı olmalı ve devam etmeli, bu sebeple bol katılımcının olması beni sevindirdi.
Saitabat sonrası Güneş beni çok zorladı. Tüm enerjim çekildi. İlk defa bir yarışta bu kadar çok oturma molası verdim, hatta CP7 Küçük Zirve öncesi taşların bittiği yerde yere yattım ve vücudumu soğutmaya ve enerji toplamaya çalıştım. İlk defa midem bir şey kabul etmedi ve beslenemedim. Yarış bittikten sonra bile midem yemek kabul etmedi. Geçit inişi ve son kilometrelerdeki zemin nedeniyle organizatörlerin kulaklarını çınlattık. 1.bitiren arkadaşın 6:26’lık süresi olmasaydı parkurun bu taşlık zemini, 60 km sonrası tehlikeli inişleri hakkında biraz veryansın edecektim ama 6:26’lık süre nedeniyle vazgeçtim.
Bu arada ANDA ekibine değinmemek olmaz. Bence Uludağ Ultra’nın en değerli ögesi kesinlikle ANDA.
CP5 Çoban Mevki’ndeki ANDA ekibi ve Hamamlıkızık köyündeki hortumla soğuk su hizmeti veren küçük abla-kardeşimiz harikaydı. CP6 Uludağ Çarşak’taki ANDA ekibi de bu sıcakta sıcak su-limonata içilmez diye sırtlarında taşıdıkları suları ve limonataları uzaktaki bir çeşmede soğutmuşlar, taşırken yolda denk geldik ve soğuk su ikramında bulundular.
Saitabat CP’de çanta kontrolü yapıldı, benim çantamdan yağmurluk, fener ve battaniyemi istediler. Ben istasyonda iken gelen herkesi kontrol ettiler. Bu husus organizasyon açısından benim için artı puan oluşturdu.
Uludağ’ın soğuk çeşmeleri ve dereleri olmasaydı kesinlikle bitiremezdim. Temmuz sıcağında devam ettiği müddetçe ultra mesafelerini düşünmem Uludağ Ultra’nın. Bitiren poları güzel görünüyor ama tişört ilk yıkamada rengini ve baskısını kaybetti. Kit çantası ve içeriği yine dolu doluydu.
Emeği geçen ve destek olan herkese teşekkür ederim, bitirsin bitirmesin koşan herkesi de ayrıca tebrik ederim.
16 Beğeni
Herkese merhaba,
Geçen yıl ilk patika yarışım olarak Uludağ da 30 km koşmuş, zorla da olsa yarışı tamamlamış ve ilk patika yarışıma çok zorlu bir parkurdan başladığımı anlamıştım. Ama yarıştan bir iki hafta sonra da içimden gelecek yıl için 66 km ye katılacağım demiştim.
30 km yarışından sonra ilk yol maratonumu (İstanbul) tamamladım ve bunun dışında bazı yarı maratonlara katıldım. Kendimi test etmek anlamında da Haziran ayında Sapanca da 40 km parkuruna katıldım ve tamamladım. Yıl boyu genel olarak antrenmanlarımı aksatmadım, sporumu genel olarak yaptım ama Uludağ 66 km özelinde (tepe çıkış iniş, 66 km için gerekli uzun koşular gibi) çok hazırlandım desem yalan olur. Ama 3 yıldır düzenli spor yaptığımdan kendime inandım ve yarışa katıldım.
Bu sene Uludağ da 66 km koştum ve 17 saatlik Cut off sınırına 16 saat 57 dakika da gelerek yarışı sağlıkla tamamladım. Ama yarış sürecinde tüm bedenim ve zihnim gerçekten büyük bir mücadele etti. Kendimi, hızımı bildiğimden yarışa oldukça temkinli başladım ve bu doğrultuda ilerledim. Fakat artık öğle vakitlerinde sıcaklık dayanılmaz bir hal alıyordu. Güneş altında koşarken yarışı bırakma psikolojisine giriyor, gölgeye geçtiğimde ise kendimi hemen motive ediyordum, bu durumuma da sürekli gülüyordum. Sürekli gelgitler yaşıyordum, kendime hep bir sonraki CP ye ulaş, durumu değerlendir, ona göre hareket et diyordum. Her ulaştığım CP de de aynı mantıkla hareket ettim. Ama açıkçası yaklaşık 42 km de olan Saitabat CP si kritikti. Birçok kişi orada bırakmayı düşünüyordu. Bende oraya vardığımda durum değerlendirmesi yapacaktım yine ama içimden asla bırakma, bu kapıyı açma, bırakma kapısını açarsan her zorlukta bırakmaya başlarsın diyordum. Kendime fiziksel bir engelin olmadığı sürece bırakma devam et diyordum. Mental anlamda bir engel varsa da zaten bu yarışlar bunları test etmek için , mental engel aşılmak için var diyerek devam ediyordum. Bir iki arkadaşa da bunu ifade ederek yarışa devam etmelerine destek oldum. Saitabat CP sine dropbag bırakmıştım, yine bu forumdaki arkadaşların tavsiyesi ile tişört , çorap vs değiştirdim. Kendimi daha iyi hissettim ve devam ettim. İyi ki devam etmiştim.
Birincisi sıcaklık gittikçe etkisini azaltmaya başladı, ikincisi o küçük zirvede yaşadığım duyguları, o manzarayı görememiş olacaktım. Benim için yarışta en cezbedici kısım oralar oldu. Yarışın son kişilerinden olduğumuzdan dolayı da pek kimse yoktu, yalnız ve hava gittikçe kararmış bir şekilde, rüzgar da ese ese gittim zirvede. Yarış için zorunlu malzemelerin önemini orada daha iyi anladım. Gün boyu sıcaktan kavrulan ben, zirvede üşüme durumuna karşı uzun kollumu, yağmurluğumu giydim ve kafa fenerim olmasa orada ne yapacaktım. O en son sert inişleri kafa fenerimle yaptım. Cidden çok keyifli, görece riskli ama inanılmaz şekilde gururlu hissettirdi. Okuyanlara belki komik gelecek ama sanki kendimle yaptığım mücadeleyi kazanıyor gibi hissediyor ve bununla gurur duyuyordum, zaman zaman gözlerimin dolduğunu hissettim.
Artık yarışın sonlarına yaklaştım, son 2 km kala son 1 km’lik sert iniş vardı ve bu iniş öncesi kafa lambamın ışığı söndü ve kapandı. Şok oldum. Uzaktan finiş alanının ışıklarının olduğu bölgeyi görüyordum. 1 km lik sert iniş sonrası zaten otellerin olduğu yere varacaktım ve yarış bitecekti ama kafa lambamın ışığı söndü. Görevliler bu şekilde gidemeyeceğimi ifade etti. Bende o sırada yaklaşık 16,5 saattir yarışı koşuyor ve 17 saatlik zaman sınırı içinde bitirmek için mücadele ediyor ve tam bitirdim derken bunlar başıma geliyordu. Artık belki de yorgunluktan kafam da durmuştu. Aklıma telefonumun fener kısmını açmak geldi, görevlilere de söyledim ve hızlıca telimin aydınlatması da iyice yeterli olunca inmeye başladım. Son km lerde eşimle telde görüştüm ve birde baktım ki eşim süre bitmek üzere acele et dedi, bende daha 10 dk gözüküyordu ama baktım ki eşim doğru söylüyordu , telimin saati ile kol saatim arasında 5 dk zaman farkı gözüküyordu , tekrar son gayret dişimi sıktım ve 3 dk kala da olsa yarışı bitirdim. Benim için inanılmaz bir deneyim oldu, umarım herkesin beklentilerini karşılayan bir yarış olmuştur.
19 Beğeni
Aynen, merdivenler gözümde büyüyor şu an 
3 Beğeni
Ben de ilk trail yarışıma 30K parkurunda katıldım ve gerçekten çok kefiyliydi. Gerçi 3 gün geçmesine rağmen bacaklarım hala kütük gibi ama bir çok şeyi tecrübe etme fırsatım oldu.En azından yokuşları çok hızlı inmemem gerektiğini öğrendim . Yarıştan önce 5 saat altında bitirirsem harika olur diye düşünüyordum.4:59:58 ile bitirdim ve gözümü seney 66K ya diktim 
4 Beğeni