- Evet
- Hayır
- Bazen
0 oylayanlar
Birilerini ben teşvik ederim. Her gün koşuyorsam, birinin teşvikiyle değil de kendimi mutlu hissettiğim için. İyi koşular 
1 Beğeni
Benim için yapacağım sporun zorluğuna ve sevme oranıma göre değişiyor. Örneğin koşuyu ele alırsam; Dibimde sahil de var ama sabah koşusu yapamıyorum. Çünkü sabah uyanmak benim için gerçekten çok zor. Çünkü şu an koşacak bir arkadaşım yok. Geçen yıl ise koşabildiğim bir arkadaşım vardı. Bazen ben onu zorla uyandırırdım, bazen o beni. Bir şekilde plana sadık kalırdık. Şimdi ise gym’de koşu bandında koşuyorum. Yine tek başımayım ama sabah koşusuna oranla zorluğu az. O yüzden birinin beni itmesine çok ihtiyacım olmuyor.
Bisiklette ise durum farklı, uzun süre arkadaşlarla sürdüm ama yarış bisikletiyle ilerleyen tek ben kaldım. Belkide alışkanlıktan dolayı bisikleti tek sürmeyi daha çok seviyorum. Kulaklığımı takıp tek başıma sürmek daha özgür hissettiriyor. O yüzden bisiklet sürerken bir kişiye ihtiyaç duymuyorum. Olsa iyi olur tabi de, olmaması beni engellemiyor.
Gym’de ise geçiş daha zor oldu. Arkadaşa çok alışıktım, beraber hareketleri yapıp, çalışırdık. O gidince bir süre gittim ama sonra çok sıkıldım. Uzun sürede bıraktım. Sonra işim de elverince tekrar başladım. Şu 3-4 ay boyunca farklı bir plan yapıp, 45 dk- 1 saati geçmeyecek şekilde öğle yemeği arası(uzaktan çalışma sağ olsun) gitmeye karar verdim. Şu an aksine tek gitmek istiyorum, çünkü zamanım kısıtlı ve kimseyi bu şekilde sınırlamak istemem.
Tek sıkıntım sabah koşusu. Sadece onu bir türlü yapamadım. Onu becerebilsem belki bir gün ben de 10k, yarı marathon koşabilirim. Ama anca 5k 
4 Beğeni
Aslında biri insan değilde bir nesne veya görsele ihtiyaç duyduğumu söyleyebilirm. Motivasyonumun düşük olduğu günlerde açıp koşu videoları izlerim. Stravada tanıdık hesaplar bugün ne yapmış diye kontrol ederim. Sonra kendime “bak adam -veya kadın- 16k koşmuş. senin ondan ne eksiğin var” diye harekete geçirici, tetikleyici iç söylemlerle koşuya giderim.
4 Beğeni