Bende de durum kesinlikle böyle, sabah koştuğumda çok daha mutlu oluyorum. Sabah kalkamadıysam akşam aileden çalmadan nasıl koşarım, nasıl vakit ayarlarım diye kaygılı oluyorum daha çok. Çocuklar uyuduktan sonra koşacaksam akşam yemeğini hafif geçmem gerekiyor, yemek saati ile koşu saati arası bu sefer çay, kahve alışkanlıklarının tadı olmuyor, gözüm hep saatte oluyor. Hele haftasonu uzunu sabah erken kalkıp yapıldıysa ve kahvaltıya yetiştiysem benden mutlusu yok.
Sabah erken kalkmak için en büyük motivasyonum mutlaka yarış hedefi ve aylık km hedefi koymak oluyor. Ayrıca koşu ve bisiklet antrenmanlarım her ne kadar Garmin’de olsa da fiziki bir ajandaya işlemek, aylık ve haftalık hedefleri kontrol etmek açısından bana ekstra kontrol ve koşmak için dürtü sağlıyor. Bu açıdan yazmayı, not almayı öneririm.
Aramızda rahatça yemek yiyebilmek için koşanlar vardır. Benim de motivasyonum içebilmek.
Ortalama 15k lik bir koşuda 4 biradan alacağım kaloriyi yaktığımı hesap ederek koşularımda ödülüm kendi yaptığım biralardan rahatça içebilmek oluyor.
Bununla birlikte yukarıda sayılmış olan grupların genelde 3.süne giriyorum. Podcast dinlemek yada 180 bpm müziklerden seçki dinlemek koşu ritüelim gibi oldu.
Ailemden uzakta oldugum icin aksamlari kosmak hem zor olmuyor, hem de saat 20.00’de eve geldigim icin yatana kadar ki surede zamanin gecmesine vesile oluyor.
Ailemin yaninda oldugum donemlerde de esim sporuma alistigi - saygi duydugu icin yine isten sonra yapiyordum, cok problem olmuyordu. Sabah 07.00’de evden ciktigim icin 05.00-05.30 da baslamam gerekiyor o nedenle aksam kosuyorum, aksam yemegi yemedigim icin, alkol tuketmedigim icin de aksam sorun olmuyor.
Ben yerine gore 1, bazen 2, ayari kacanlar yeni podcast yaptiysa da 3. kategoriye giriyorum, biraz ruh hali, is durumu ile alakali, ozellikle muzik cok ender dinliyorum kosarken.
Bazen canımı sıkan düşüncelerden uzak kalmak için koşmaya çıkıyorum bazen de sadece birşeyleri düşünmek için. Karmaşık bir psikoloji. Başta koşarken düşünemediğimi düşünürdüm ama sonradan fark ettim ki olumsuz düşünemiyorum. Daha doğrusu olumsuz düşüncelerle koşmayı sürdüremiyorum. O halde koşmayı sürdürebildiğim sürece olumsuz düşüncelerden kaçabiliyorum. Sıkıysa yakala
Spor yapmak, varoluşsal sorulardan bir kaçış benim için de. Sıkı sıkıya ve disiplinle bağlanarak sporu yaparken aylar yıllar geçiyor. Kendime verdiğim yıllık ya da dönemsel hedefler, yaşamımı sıkılmadan geçirmemi sağlıyor.
Koşmak özelinde, insanın ilkel duygularına çok güzel dokunuyor. Amaçsızca dolaşan diğer hayvanlar gibi, bir grubun parçası hissediyorum kendimi.
Şehirlerde kurulan düzende kendimi motive edecek bir şey bulmak çok zor olurdu. Taş falan dizerdim belki spor yapamasaydım
