Milli maratoncumuzu çok zorlayan ve yarışı da kazanmasını bilen Mikhail Venediktov’un en iyi maratonu 2:48, en iyi yarı maratonunu da bu sene 1:16 olarak koşmuş ki o da yine 2:4x seviyesinde bir maratonu işaret ediyor.
2:13 ile 2:4X arasında dağlar kadar fark var ama patikada işin rengi çok değişmiş. Teknik arazide tecrübeli ve iyi tırmanış becerisi olan bir patika koşucusu kendisinden 30 dakika daha hızlı maratonu olan bir yol koşucusunu, nispeten kolay sayılacak bir patika parkurunda bile (36 km mesafe,1485 metre yükseklik kazanımı) geçebiliyor. Oğuzhan’ın Ayarı Kaçanlar’da uzun uzun anlattığı, trail koşusunun yoldan bambaşka bir branş oluşuna iyi bir örnek olmuş bu yarış.
Bunların hepsi bel çantasına sığıyor. İki suluk tam dolu şekilde koşmak zor bu arkadaş cp ler arasını hızlı geçebildiği için suluları doldurmamış bile olabilir.
Ben en sondan gittiğim için karanlıkta pek bişey göremedim ama Çamlıbel’ e 2 km mesafede yolun ortasına bırakılmış yada sebebi her ne ise, tekli baton buldum. Çamlıbel de görevli arkadaşlara teslim ettim.
Muhtemelen düşürdü ve haberi olmadı. Batonlar çantanın arkasına lastikle vs takılıp koşulunca, sallantıdan dolayı tutturulan yerden düşebiliyor, bel çantasına tutturmak için de iyi sabitlemek lazım, batonla koşmada en çok uğraştıran sorunlardan biri bu sanırım
Bu gercekten renk, reklam veya motivasyon oluyor mu? Ben cok dusunuyorum. Bu atlet ve bu yaris ozelinde soylemiyorum genel olarak kast ediyorum. Ama bu ozelde sorsak, kim heyecanlaniyor en onde Uzeyir kostu, birinci oldu diye. Mesela dun Mersin’de 10 tane 2:10’luk Kenyali getirmisler. Kosuculara hicbir etkisi, katkisi yok bence. Rota gidis gelisse yanindan ceylan gibi sekerek gecen insanlar gorursun 3-4 sn kadar, o kadar. Bilirsin ki yarisi bu elitlerden biri kazanacak ve seninle hic ilgisi yok. Hani cok cok unlu birileri olsa, Kipchoge, Bekele, Kiptum gibi, belki dersin bu adamlarla ayni starta ayak bastim, ki yasim ilerledikce bu da beni cok motive etmemeye basladi. Tamamen ayri dunyalarin insaniyiz. Ben cok anlamiyorum bunun kosucular icin oldugu soylenince. Ama ikna edilmeye hazirim, acigim farkli fikirlere.
Bende pek umursamam açıkcası Elit atlet olsa ne olur olmasa ne olur ,Fakat pek çok insanda malesef komik hırslar oluyor ve kendilerini sınamak için bir fırsat olarak görüyor olabilirler bu yarışları.Ben hep eğlence tarafında oldum bu işin o yüzden yanılıyorda olabilirim
Haklısınız. Motivasyonumu düşürmek istemiyorum aslında. Gidip görmek için bazı yarışlara özellikle katılıyorum. Biraz derinlerine inersem, bir çok yarışa gitmeyeceğim diye korkuyorum. Hedef koyup öyle antrenman yapabiliyorum.
Yazılanları okudum da şöyle. Bence biz çok fazla şey bekliyoruz organizasyonlardan. Ve daha iyi yapılsa bile daha fazlasını isteyenler de çıkacaktır. İnsanın doğası gereği herkesi memnun etmek zor. Tabiki aksaklıklar için söylemiyorum bunu ama maalesef boyleyiz. Amaç doğada vakit geçirmek, spor yapmak. Ben şahsen çok şey beklemiyorum. Sadece bitirmeye odaklanıyorum. Ve hatta hiç CP olmadan (yemek, icmek, v.s…) bir yarış olsa nasıl olur diye hayal kuruyorum. Tişörtler geçen yılda bu yılda bence çoğu yarışınkinden güzeldi. Finisher poları ise bence mükemmeldi. İnternetten marka model fiyatına bakabilirsiniz. İşaretleme konusunda geçen yıldan bildiğim için bu sene sonlara doğru saatimde harita açık gittim sıkıntı yaşamadım. 110k daki o son daire karanlık,yorgunluk derken kafa karıştırabiliyor. Sonuç olarak bence beklentilerimizi yüksek tutmazsak mutsuz olmayız. Ben amatör bir sporcuyum benim için gayet yeterliydi.
Sadece vaat edileni umut ediyoruz.
Ben iki CP arası 50km’den fazla olan ve parkur işaretlemesi olmayan yarışta da koştum.
Orada kimse şikayet etmiyordu, çünkü vaat edilen oydu.
Ama örneğin bir yol maratonunda 2,5km de bir su masası vaat edilir ve su masaları 4km’de bir konursa insanlar şikayet eder. Çünkü vaat edilenin altına düşülmüştür.
Burada yakınmalarımızı organizasyon duyup kendini iyileştirirse bu kendi iyiliğine olacaktır.
Daha iyi bir organizasyon daha çok koşucu çeker ve organizasyon daha çok kazanır.
Örneğin Kapadokya yarışı binlerce koşucuyu çekebiliyor.
Böyle bir yarış yapılsa dahi ömrü çok kısa olur.
Çünkü ülkemizdeki koşanların çoğu olaya bir spor veya bir macera olarak değil, ne kadar para verdim, ne kadar hizmet aldım mantığı ile bakıyor.
Birçok güzel fikir ve eleştiri var. Herkesin haklı olduğu noktalar var. İsmail’e katılyorum, vaat edilen ile gerçekleşeni kıyaslamak doğru olanı.
Son 10 yıla genel olarak bakıldığında Cappadocia Ultra Trail beklentileri biraz fazla yükseltti. Hem polar olsun, hem madalya olsun, hem teknik tişört olsun, hem servis olsun. Hem başlangıç yemeği hem bitirme yemeği olsun. İstasyonda hem vegan yemek olsun, hem glutensiz olsun vs. Bu forumdakiler çok deneyimli kişiler, burada bulunanları dışarıda bırakarak söylersek birçok yeni patika koşucusunun ilk büyük patika deneyimi Kapadokya 38k oluyor ve bunları gördüğü zaman her yarışın böyle olacağını düşünüyor. Bu mümkün değil. Dünyada da böyle bir şey yok. Ayrıca her yarış böyle olmamalı zaten.
Yurtdışında koştuğumuz bazı yarışlarda verilen tişörtleri yatağa giymeyiz. Burada verseler herhalde dayak yerler. Öte yandan orada daha iyi yapılanlar da var. Her şeyi birebir kıyaslayamayız. Önemli olan vaat edilenleri sitede ve, sosyal medyada detaylı bilgilendirme ile duyurmak. Neyin olup neyin olmayacağı bilinirse beklentiler ayarlanabilir.
Tabii burada organizatör açısından bakınca şunu da diyebilir: Ülkedeki spor kültürü, Atletizm Federasyonu, Spor Bakanlığı ve sporcularımızın dünya kıstasındaki durumu ne ki benden dünya çapında bir organizasyon bekliyorsunuz? Sonuçta bütün paydaşlar birbirini az ya da çok etkiliyor. Ancak bence yine de burada organizasyonların büyük sorumluluğu var. Bizler bireysel olarak doğru bir şey yaptığımızda etki alanımız kısıtlı. Ama organizasyon bir kuralla veya etik durumla ilgili doğru bir uygulama yaptığı zaman etki alanı çok daha geniş.
Dolayısı ile ben İDA özelindeki parkurdan çıkma vs. konularında koşanların hassasiyetini olumlu buluyorum. Alttan böyle bir talep gelirse o zaman organizasyonlar bu konularda hassas davranmak zorunda kalırlar. Bu da ülkedeki spor kültürüne ve etiğine olumlu yansır. Yoksa her alandaki yozlaşma sevdiğimiz bu sporu da alıp götürür.
