Öncesi
Ufak tefek sakatlıklarınız olduğunda biraz ağırdan alıp, gerekirse ara vermeniz gerekir ya hani. Tam kendimi buna ikna etme çabasında iken şeytan kulağıma eğildi ve dedi ki; “Koskoca İBB burnunun dibinde, Kız Kulesi ve silüete karşı yarış düzenliyor. Ve sen de katılmıyorsun. Büyük saygısızlık. Ne yani bunca antremanı yılda üç-beş yarış koşmak için mi yapıyorsun? Sen bu işi bırak git yoga-pilates felan yap. Hatta bale yap bale” Daha acayip şeyler söyledi de neyse… 
Eh şöyle bir düşününce hem yakın, hem kayıt ücreti ucuz, hem kısa. Hafta sonu uzunu sonrası jogumu yalnız atacağıma curcunaya dahil olurum ve farklı bir yerde antreman yapmış olurum diyerek kaydımı yaptım. O “SPOR YAPALIM” şarkısı çalarken kulaklarımı tıkarsam canımı sıkacak bir şey yok gibi. Kesinlikle ikinci vitesi geçmiyoruz. Kural bu.
Yukarıdaki plana göre Cumartesi günü uzunumu Belgrad Ormanlarında çerini çöpünü sağa sola atıp güzelim ormanı suratlarına benzetme gayretinde olan insanımsılara saydırarak tamamlayıp evime döndüm. Yatalım, dinlenelim vs diyorum ama derinlerden yankılı bir ses gelmekte:
-
Daha önce hiç 10K altı koşmadın değil mi?
- Evet
- Hiç merak etmiyor musun kaç koşabileceğini?
- Yav iş çıkartma zaten ağrım sızım çok.
- Hadi hadi nazlanma bak dümdüz cillop gibi parkur.
Bu derinden gelen ses eninde sonunda ikna etti beni. 5K hızımı test etmiş olurum diyerek buzdu masajdı vs toparlanabildiğim kadar toparlandım ve vira Bismillah…
Yarış Başlıyor
Yarış sabahı hava kapalı ve yağış yok. Bu iyi. Serin hava candır. Ama rüzgar var. Bu kötü. Yarış saat 10:00’da ve ben 08:40’da alandayım. Hiç tanıdık yok. E tabi bir yanda Edirne’de Sınırsız Dostluk Yarı Maratonu (güya katılacaktım), bir yanda Global Bodrun, bir yanda Götürk’te Esad Edin Koşusu derken insanlar nerede koşacağını şaşırdı.
Alanda aylak aylak dolanırken Özgür ve İsa’ya rastladım. Hal hatır derken vakit yaklaştı ve ısınmalara başladık. Malum mesafe kısa,hız yüksek. İyi ısınmak gerek. Yarış Üsküdar merkezden Harem’e kadar yaklaşık 1.7 km uzunluğundaki parkurda iki tur olarak organize edilmiş. Haliyle ısınırken tüm rotayı turlamış oldum. Garip oldu yani Açmasıydı germesiydi derken starta girdik. Belediyelerin düzenlediği yarışmalarda genelde belediye başkanları konuşma yapar ve malum siyasetçiler kolay kolay susmaz. Bu kısmı hiç sevmem. Ancak Üsküdar Belediye Başkanı Sn Hilmi Türkmen toplam 8-10 cümle ile söylemesi gereken her şeyi söyledi ve iyi dileklerini iletti. Bu yüzden kendisine teşekkür ediyorum. Bu kez dersimi aldım ve startta önlerdeyim. Geri sayım yapıldı ve kişneye kişneye dörtnala çıktık. Gençler tabi tazı gibi uçuyorlar. Ama bir gariplik var. Hemen peşlerindeyim. Bacaklara komut yolluyorum yavaşlayın bu hız sizin harcınız değil diye ama dinleyen yok. Kendi tempoma dönmem 1 km civarı sürdü. Ve şükür ki çok hırpalanmadım. Yarışlara hiç önlerde başlamazdım. Bu ilk kez oldu ve hoşuma gitti diyebilirim. İlk turun dönüşünde öndeki tazı grubunu takibi bıraktım. Aslında tutunabilsem iyiydi. Harem dönüşü kuzeyden fena rüzgar esiyor. Gençlerin arkasına saklanıp rüzgardan korunabilmek iyi olurdu. Ekstra çaba harcamadan 4-5 sn pace düşürerek ilk turu bitirdim ve rüzgardan kurtulunca önümdeki kırmızılı vatandaşı yakalama derdindeyim. Ancak o arkadaş yarışı bırakınca bi afalladım. Sanırım kayıtsız bir arkadaşmış ve öylesine bir tur atmış. Yarışın kalanında ne önümde, ne arkamda kimse yok. Gariban gariban gidiyorum. Süre, pace, sıralama vs hiç hedef ve motivasyon olmayınca dımdızlak kafayla finish çizgisine yaklaşıyorum. Görevli vatandaş ilk turunu henüz bitirmemiş olanları ikinci tur için dönüşe yönlendiriyor. Beni de aynı şekilde yönlendirme çabasında. Amca kenara amca! Yandan amcaya sesleniyorlar “bırak geçsin o bitiriyor” ama amca kesin karar vermiş bana bir tur daha attıracak. Bir kaleci edasıyla panter gibi üstüme atılmak için yaklaşmamı beklemekte. Neyse amca konuyu anlayana kadar bir sağ-sol manevrayla finishe girdim.
Sonrası
Bu yıl İBB fun run serisinde sağolsun +35 grubunu da kürsüye çıkartıyormuş. Görebildiğim kadarıyla öndeki tazıların içinde akranım yoktu. Yaşlı bir tazı olarak kendimi kürsüye hazırlıyorum. Balkon konuşması yapacağım kafama koydum Genel kategoriler çıkıyor, belediye çalışanları çıkıyor, organizasyon görevlileri çıkıyor, başkan katılan herkese teşekkür ediyor. Eh herhalde çağırmayacaklar gidelim bari diyoruz yaşlı tazılar olarak yaşlı gözlerle. Zaten alan da neredeyse boşaldı. Derken sonunda isimler anons edildi ve +35 de ikinci olarak ismim okundu. Görevliler ortalığı toplarken biz de kürsümüze çıkıp hediyelerimizi aldık ve hayatımda ilk kez bir kupam oldu.
Değerlendirme:
Rota malumunuz en güzel İstanbul manzaralarından birini sunuyor. Lakin iki tur olması biraz sıkıcı yapabiliyor. E sahil kısaysa bundan yakınmak haksızlık olur değil mi?
Master grupları kürsüye çıkartılacaksa sadece +35 grubu olmamalı diye düşünüyorum. 50 yaşındaki insanla ben aynı kategoride yarışıyor olmamalıyız. İleri yaştaki koşuculara biraz haksızlık oluyor. Maddi ödüllerin değerini gerekirse azaltarak en azından 10’lu yaş grupları tasnif edilebilir.
Ufak tefek organizasyon aksaklıkları elbette oluyor. Lakin emin olunuz organizatörlerin işi de zor. Bir örnek vereyim: Ödül çadırının önünde bir vatandaş 33 dakikada bitirdiği rotayı 23 dakikada bitirdiğini iddia edip ısrarla ödül alması gerektiğini söylüyor ve oradaki görevli işini gücünü bırakıp bu vatandaşa ne cevap vereceğini düşünmek zorunda. Hazır olmayan sonuçları ekrandan gösterip ikna etmeye çalışıyor. Haliyle işler aksıyor, karışıyor vs.
Sonuç:
Mesafe: 6.7 km
Süre: 24:27
Genel Sıralama: 9/359
Kategori: 2/204
Not: Bale, yoga ve platesle uğraşanlar varsa bana gücenmesin. Maksadım alay etmek değil. Yalnız ben bu branşlarla uğraşırsam acınacak hale gelirler
Saygılar, hürmetler,esenlikler diliyorum…