Aykut yine hayalini zor kuracağımız bir yarışa katıldı ve çok çok başarılı bir sonuçla bizleri gururlandırdı.Başlıktan anlaşılacağı gibi standart bir atletizm pistinde 24 saat boyunca koşulan yarışın sonunda en uzun mesafe koşan sporcu birinci olmakta.Yarışı kısmen canlı izleme fırsatım da oldu gerçekten akıl almaz bir yarış.Fiziksel dayanıklılık mı mental dayanıklılık mı emin olamadım izlerken.Eminim ki tüm detayları kapsamlı bir rapor olarak yazacaktır. Yarışın linkini alta ekliyorum.
Aykut genel sıralama da 4. Erkekler genel sıralamada 3. olarak büyük başarıya imza attı.24 saatte 225,853 km koştu.
Spartatlon yarışıyla tanıştırarak ufkumuzu açan üstüne ‘Ultra Kitap’ adlı arazi koşucuları için başucu kitabı yazan bu büyük sporcu bizi şaşırtmaya devam ediyor.
Serdar tesekkur ederim. Patika ultralari konusunda kisa zamanda onemli yol aldik ama dünyanın birçok yerinde en az 40-50 yıldır yapılan pist ve yol ultralari konusunda cok uzun yolumuz var.
Ülkede pek bilinmediği için detayli bir rapor yazmaya çalışıyorum. Yakın zamanda çok daha iyilerini yapacak arkadaşlarımız olduğundan eminim. Önlerinde bir hedef olunca motive olacaklarını umuyorum çünkü her alanda olduğu gibi bu alanda da gelişme ancak bu şekilde olur.
Tebrik ederim başarıları daim olsun.Herkese örnek olduğuna çıtayı yükselttiğine inanıyorum.Ayrıca aklımızdan geçmiyor değil acaba bende denesemmi kaç çıkartırım gibi fikirler kafa içinde uçuşuyor.
Arazi koşularında kilometre karşıtı zamanlar doğal olarak uzun oluyor. Ancak böyle bir pist yarışı sayesinde, süre/mesafe karşılaştırmasını görece kolay yapınca, 6’lı pace’ler ile 200 kilometrenin üstünde koşmak, zihinleri zorluyor. Aykut sayesinde yeni bir bakış açısı kazandık. Ayrıca koşu ile uğraşmayanlar bile kabaca bir hesap yapınca işin ne kadar inanılmaz olduğunu sayısal olarak çok kısa sürede kavrıyorlar…
Tebrikler Aykut Abi, bizlere farklı ufuklar açarak acaba ben de koşabilir miyim, ne kadar koşarım gibi hayaller kurduruyorsun. Pistte bu kadar uzun soluklu koşmak bu kadar mesafe yapmak mental açıdan çok zordur. Raporu sabırsızlıkla bekliyorum…
Ben de büyük saygı duyarak tebrik ediyorum. Yarışı bir ara canlı takip ettim ve içimden “Aykut acaba km’leri katederken mi, yoksa pistte çalan müzikleri dinlerken mi daha çok zorlanıyordur?” diye düşündüm Müzikler bayağı zorlayıcıydı benim izlediğim sırada
24 veya 48 saat pist yarışları sanırım, yol veya patika organizasyonlarından, düzenleyenler açısından daha rahat olaylar. Belki yakın bir gelecekte Enka pisti gibi tribünlerin de olduğu bir sahada, oturur yarışanları keyifle izler, destek oluruz.
Bu kadar uzun süreli yarışlarda, hep aynı yüzeyde koşulduğu düşünülünce sanırım belli bir süre sonra vücutta dayanılmaz ağrılar başlıyordur. Empati kurmaya çalıştıkça saygım daha da artıyor.
Aykut, koşu camiasının ufkunu genişletmeye devam ediyor. Kendisini sevgi ve saygıyla takip ediyoruz.
Gerçekleştirebileceğimiz hayallerin limiti olmadığı konusunda ufkumuzu genişletiyorsunuz.
Kitabınızı da okumuş ve değerli bilgiler edinmiştim.
Geç başladığım bu “koşu” olayında, her geçen gün, yarış ve benzer olaylarda sizler gibi gençler,orta yaşlıları tanıdıkça, maceralarını okudukça, beraber yaşadıkça, ben de ileri hedefler koyma ve deneme cesareti ediniyorum.
Hem olay kahramanı hem de bu olayı duyuran arkadaşa teşekkür ederim.
Cengiz Yardibi, Ankara
Tekrar tekrar tebrik ederken, kanındaki midichlorian miktarını arttıran ve koşarken force kullanımının önünü açan bir teknik bulup bulmadığın konusunda şüphelerim olduğunu belirtmeden geçemeyeceğim
Ülkede yeni yeni gelişmekte olan ultramaraton yarışlarının öncülerinden biri olan Aykut Abi’yi tebrik etmek yetersiz bile kalır düşüncesindeyim. Yaptıkları sadece koşmak değil, mental olarak hayata karşı nasıl olunmalı konusunda tekrar tekrar hatırlatıyorlar, bize de bunu gösteriyorlar. Kahve makinasının bozulması veya başka olabilecek bir olay hedeften alıkoymuyor.
Aykut Abi’yi burada bir olimpik pistin etrafında 500 küsür kere etrafını döndüğü için tebrik etmek istemiyorum. Bir hedef koyup bunu KABULLENİP ve cenazelere, uçakların rotar yapmasına yan sokakta tarafta içilen biralara, 500 küsür kere bitiş yerine gelip tekrar devam etmesini tebrik etmek istiyorum. Sonuçta yapılan sadece koşmak değil. Hayata karşıda nasıl sabırlı olunmalı nasıl soğukkanlı olunmalı bunları öğretiyorlar bize. yol belli, “isyan etmenin faydası yok. yol belli eğ başını usul usul yürü şimdi” klişesini öğretiyor bize.
Sonuçta bir nevi meditasyon yöntemi.
açtığın yollardan birsürü insal gelecektir tabiki belki daha iyi giden de olacaktır ama önemli olan o yolları gitmek değil açmaktır.
Tebrikler Aykut Abi, bizlere farklı ufuklar açarak acaba ben de koşabilir miyim, ne kadar koşarım gibi hayaller kurduruyorsun. Pistte bu kadar uzun soluklu koşmak bu kadar mesafe yapmak mental açıdan çok zordur. Raporu sabırsızlıkla bekliyorum…
Müzikler bayağı zorlayıcıydı benim izlediğim sırada 
