Forumda aşağı yukarı hep aynı ayakkabı tavsiye sorularını görüyorum. Biraz değişiklik olsun ve beyin jimnastiği yapalım istedim.
Bir amatör insanın 4 yilda hazırlanıp atletizmde maraton branşında olimpiyata katilma şansı sizce nedir?
Başlığı 35 olarak açtım ama biz bunu 30-35 yaş olarak da düşünebiliriz.
Eğlenceli olmasi açısından kendimden örnek vereyim.
Şuan yaşım 36 ve ben dedim bir sonraki Olimpiyatlarda Türkiye adina maratonda yarışacağım
Işyerime dedim ve ben olimpiyatta maraton koşacağım için işimden istafa ettim ve tüm işi gücü bırakıp prof.bir koçla haftada 120km lere kadar çıkıp olimpiyata katilma sansim var midir?
Belli bir olimpiyat kotası olduğu ve sanıyorum Türkiye için 2:10:00 altında resmi maraton koşarsaniz kotayı hak ediyorsunuz diye biliyorum.
Bir sonraki olimpiyat 2028 Los Angeles
Veya siz branş seçme şansınız olsaydı bir sonraki olimpiyatta hangi branşta yarışmak istersiniz?
Not: Bu çok bilinmeyenli denklemde örnekleme olmasi açısından Paris Olimpiyatlarinda maratonu 3:52:59 saniyede koşarak sonuncu olan Bhutan ülkesinden kadın sporcu Kinzang Lhamo’yi google’dan araştirabilirsiniz.
Olimpik atlet olabilmenin ilk gerekliliği genlerdir diyebiliriz sanırım. İstediğiniz kadar çalışın ve hatta doping kullanın, genetik yatkınlık yoksa ve üstüne bir de 30dan önce spor geçmişi yoksa belki sub3 gelir ama 2:50den aşağısı mümkün değil bence… ki sub3 bile genetik yatkınlıkla ve sağlık geçmişi ile yakın alakalıdır. Örneğin genetik yatkınlığı (ataları yuksek irtifalarda yaşamış topluluklardan çıkma) olsa bile çocukluğunda ağır zatürre geçirmis veya yoğun sigara kullanımı ile (isterse 10 yıl önce bırakmış olsun) akciğer kapasitesi zarar görmüş insanlar için sub3 bile zorken olimpik seviyeden bahsetmek yanlış olur sanırım.
Bu açıdan bakınca sportif yarışlar adil degildir.
Yanlız, amatör spordan beklenti şudur diyebiliriz. Genetik yatkınlığı olmayan, yakın geçmişinde kendine iyi bakmamış, bakamamış kişilerin elde ettiği başarı, olimpik bir atletin elde ettiği başarı ile ayni hissi doğurabilir. Önemli olan da budur. Kendi PBsini koşan kişinin mutluluk seviyesi, milli seviyede yarışıp, dördüncü gelerek kürsü kaçıran kişinin mutluluk seviyesinden fazla olabilir.
Buna benzer bir konuyu Paris olimpiyatları başlığı altında Mert hocam dile getirmişti.
Branş seçme şansı değil de katılmak zorunda kalsaydım diyelim. Secme şansı deyince ‘e şıkkı hiçbiri’ der çekirdeğimi alır TV karşisinda olimpiyatlari izlerdim ya da daha iyisini yapıp çıkıp dışarıda koşardım. Katılmak zorunda kalsaydım ise, hangi branşı seçerdim bilmiyorum ama bu kesinlikle boks olmazdı
Şu podcast aklıma geldi. Hatta geçen koşarken ne dinlesem diye eskilere bakarken tekrar dinlemiştim. Ne denli zor olduğunun kanıtı gibidir. O zamandan bu zamana ne değişmiştir. Bence üstüne eklenmiştir.(olumsuz)
Bu yüzden Olimpiyata hazırlanmak yerine ülkedeki trail veya yol maratonlarını domine edebilecek (genetik ve pskoloji izin verdiği kadar) duruma gelmek daha mantıklı olabilir.
Sosyal medyayı da baştan işin içine katarak, hatta profesyonel destek alarak sonunda sponsordur vs derken en azından birşeyleri başarma/tatmin olma durumu daha haz verici olabilir.
Gülle atma güzel seçenek olabilir.İleri yaşlarda bu spora devam eden, kalçalı göbekli profosyonel yarışmacıları görüyoruz. Çekiç atmadan daha kolay gibi teknik olarak.
Ama bu dalda bile 4 yılda katılacak seviyeye gelemem.
4 yılda maratonda olimpiyat kotası alma şansı bu işi profosyonel yapıp deli gibi antrenman yapan atletler için zor iken, 5 maraton da bitirsek amatör için imkansız gibi.(örneği İngiliz vardı sanırım).
Ryan Crouser’i bir programda izlemistim. Aslinda ne kadar zor bir dal oldugunu anlamistim. Hicbir dal olimpik seviyede bizim yapabilecegimiz kadar kolay degil. Parmaklarindaki tendonlari koparabilirsin biraz cabalayinca.
İşte en basit görüneni bile teknik çalışma kuvvet vs gerektirirken 100m’den maratona kadar diğer dallarda olimpik sporcu olmak çok çok büyük yetenek azim gerektirir.(zaten parmaklarım tutmuyor )
Satranç bile (Dünya satranç şampiyonunu belirleyecek karşılaşmalar başladı) 4 yıl tam zamanlı çalışmayla büyük usta olmak zor.
IOC, 2028de break dans gibi bireysel bir spordan! esinlenip, takım halinde yaristirmak için halay veya horonu müsabakalara katsa, altın madalya kesin bizim olur.
Bu konu tartışıldı mı bilmiyorum ama çok saçma geliyor. Spor kavramı ve rekabet kavramları biraz daha esnetilirse ‘uyumak’ dahi spor sayılabilir. Neticede bir enerji harcanıyor. En uzun kim uyur veya en kaliteli kim uyur gibi ölçülebilir kriter de mevcut nasılsa.
Rio olimpiyatlarında ortalama olarak en yaşlı sporcular binicilik atıcılık ve golfteymiş. Ben de bir şekilde atların Michael Jordan’ına denk gelirsem madalyaya oynarım diye düşünüyorum
Bu biraz da hangi ülkede yaşadığınız, rakiplerinizin kimler olduğuna göre değişir. Bhutan’da 3:53’le olimpik sporcu olabilirken, Kenya’da 2:03’le seçilemeyebilirsiniz.
Aşağıdaki videoda Japonya’daki bir yarı maraton yarışı var. Bu yarışta yüzlerce koşucu 65 dknın altında koşuyor. Videoda verilen ilginç bir bilgi de şu, 2:10 altında maraton koşmuş İngiliz sayısı 22, Amerikalı sayısı 34’ken, Japon koşucu sayısı 200’den fazla. Videoda ayrıca ‘good old friend’ Yuki de göründü ve mutlu etti.
Ünlü bir atasözü der ki !!! Çok çalışarak sporcu olabilirsin , Ancak olimpik olmak için genlerinin yatkın olması yani doğuştan yetenekli olman gerekir. :)) Ama bilim günümüzün yaratıcısı olmuştur. Yapamayacağı şey yok gibi. Ben gen yatkınlığı derim ve bilimle birleşince Kipchoge ler daha çooookkkk gelir derim
Farklı bir açıdan şöyle dünüyorum . yeni başlayan ,yaş ve altyapı nedeniyle dezavantajlı olan bir sporcu bir süre sonra açığı kapatmak için WADA listesini delmeye çalışacak.
Şeytanın avukatlığı gibi olmasın , WADA listesinin 30-35 yaş grubu için serbest bırakıldığı bir olimpiyat olsa katlım hayli çok olur
Bu soru, yoksa gerçekleşmesi imkansız olan bir hayal mi demeliyim her sporseverin aklına geliyor sanırım. Elbette benim de ilk gençlik yıllarımdan beri olimpiyat açılış töreninde Türk bayrağının arkasında yürümek gibi cüretkar hayallerim oldu. Amatör bir sporcu olarak acaba bu yaştan sonra olimpiyat seviyesine çıkabilme şansımın olabileceği bir branş var mı diye bakınırken karşıma 2 seçenek çıktı. Atıcılık ve okçuluk olan bu branşlardan benim için en ulaşılabilir olanına okçuluğa başladım. Olimpiyat mesafesi olan 70 metreye hedef tahtasını kenarından köşesinden tutturan okları atabilmek için bile 1 yıla yakın antrenman yaptım. Şu an o yayı kaldırıp sabit tutabilmem için bile 4-5 ay antrenman yapmam lazım. 4 yıl herhangi bir branşta olimpik hale gelebilmek için çok az bir süre. Ama olimpiyat hayali kurmak her zaman çok güzel
)
