Kadim bir dostumun tavsiyesiyle 2016 yılında koşmaya başladım. Katıldığım ilk yarış 4k’lık orman koşusuydu ve yarış bittiğinde kendimi “kahraman” gibi hissediyordum

Sonraki senelerde maraton koştum ve 45k ultra trail koşularına kadar da ilerledim.

Ancak zihnimin ve bedenimin bir yerde durmamı ve kontrolü ele almamı söylediğini hissetmeye başladım.

Şimdilerde (sene 2021) 20k-30k civarında yarışlara katılıyorum. Yüzüyorum, yol bisikletine biniyorum, tenis oynuyorum, yoga yapıyorum.

Başlarda “koşucu” olarak tanımladığım “amatör spor” yaşantımı artık “zihinsel ve fiziksel egzersiz” olarak ifade etmek daha doğru geliyor.

Bu profili yazmadan hemen önce koşuforum sayfasında gördüğüm Alex Hutchinson’ın bir cümlesi durumumu çok iyi tanımlıyor:

“Belki de spora; kimin kalbinin kaslarına en fazla oksijeni ulaştırabileceğini ölçen tesisat yarışı gözüyle değil de insanın varoluşsal ve psikolojik ihtiyaçlarına ne derece hizmet ettiği noktasından yaklaşmak lazım.”