Bel Fıtığı ameliyatımdan (mikrodiskektomi+hemilaminektomi) 6 ay sonra bu haftasonu çok da geçerli ve yeterli antrenmanları yapamadan Cappadocia 38K koştum. 17.Km filandı sanırım Zemi Vadisinden yapıştıra yapıştıra aşağı inerken birden ameliyat öncesi/sonrası halimi filan düşünüp öfori geldi ve gülerek ağlamaya başladım. Çok güzel bi duyguydu
Gerçi 23.Km deki istasyonda bırakmayı düşünüyordum ama devam edip koş-yürü bitirdim süre içerisinde.
Size de oldu mu hiç merak ettim
Not: Henüz iyileşemedim bu arada maalesef, doktor tavsiyesi ile ağrıyı arttırmadan üzerine gidiyorum, düşük ayağımdaki güç kaybı %10 lardan %75 lere filan geldi ve hala sabahları yamuk ve kilit uyanıyorum. koşunun ertesi günü Kalça ve bacaklarımdaki çekmeler de devam ediyor. Siniri tamamen toparlayabilecek miyim bilemiyorum
yaptığınız işe büyük saygı duymakla beraber acaba biraz daha iyileştikten sonra böyle bir yarışa katılmanız daha iyi olmaz mıydı? Hala sancılarınız geçmemiş ve tam olarak da iyileşmemişsiniz… Doktorunuzun tepkisi ne oldu bu yarış konusunda? Biraz daha bilgi paylaşır mısınız?
Ağrı geçmeden koşma diyen bir doktor ekolü var evet, bir de Ağrı geçmemişken ama ağrıyı arttırmadan koşmaya devam etmeyi söyleyen şöyle de bir ekol var sanırım doktorlarda.
Sebebi şu. Bölgede enflamasyonu canlı tutup iyileşme sinyallerini göndermeye devam etmeyi istiyorlar.
Zaten hastalık sonrası doktorumla konuşarak 3. Ayda koşmaya başlamıştım ve 6. Ayda ameliyat öncesi mesafelere, yarı maratona kadar getirmiştim…
Kapadokya kaydını 9 ay önce yaptığım için gideyim dedim 23teki istasyona gider bırakırım. İyi hissedince de yürü koş devam ettim hafif hafif
Geçen yıl Kapadokya 63K da aynı yerden geçerken, çok güzel bir müzik eşliğinde benim de gözlerim doldu ve tarif ettiğiniz durumu yaşadım. O bölgenin mistik bir durumu olabilir mi
Benim en uzun mesafem 17km:) O yüzden ne yaşadığınızı bilemiyorum. Ama bugün ultramaratona hazırlıkla ilgili okuduğum yabancı bir sitede bunun öforiye bağlı oldukça sık yaşanan bir durum olduğu söylenmiş. Link burada, 8. madde:
